Ἀριθμός Πρωτοκόλλου: 91/10

 

Τῇ ἐνδόξῳ Κοιμήσει σου, οὐρανοί
ἐπαγάλλονται∙ καί Ἀγγέλων γέγηθε
τά στρατεύματα∙ πᾶσα ἡ γῆ δέ
εὐφραίνεται, ὠδήν σοι ἐξόδιον προσφωνοῦσα
τῇ Μητρί, τοῦ τῶν ὅλων δεσπόζοντος...
(Ὕμνος Ὄρθρου τῆς Ἑορτῆς)

 

15 Αὐγούστου 2010 - Κοίμηση τῆς Θεοτόκου

Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.

Προσφιλεῖς Ἀδελφοί καί Ἀδελφές ἐν Χριστῷ,

Αὐτή τήν εὐλογημένη ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, σᾶς χαιρετῶ ἐν τῇ χαρᾷ τήν ὁποία γνωρίζουμε μέσῳ τῆς ζωῆς καί τῶν πρεσβειῶν τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου μας. Ὅπως μαρτυρεῖται ἀπό τόν ἐπί κεφαλῆς ὕμνο καί ἀπό ὅλες τίς ἀκολουθίες στίς ὁποῖες συμμετέχουμε στά πλαίσια αὐτῆς τῆς Ἑορτῆς, ἡ μνημόνευση τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου δέν ἀποτελεῖ γεγονός γιά τό ὁποῖο πενθοῦμε, ἐκφράζοντας ὀδύνη ἤ αἴσθημα ἀπωλείας γιά τήν ἐκδημία μίας ἐγγυτάτης καί προσφιλοῦς ὑπάρξεως. Πρόκειται μᾶλλον περί Ἑορτῆς δοξολογίας καί πανηγυρισμοῦ, πλήρους ἀληθινῆς χαρᾶς.

Ἡ Κοίμηση τῆς Θεοτόκου ἀποτελεῖ Ἑορτή χαρᾶς διότι ἡ Παρθένος Μαρία ἔγινε ἀποδέκτης ἀληθινῆς χαρᾶς διά τοῦ γεγονότος τῆς κυοφορίας τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, Σωτῆρος τῶν ψυχῶν μας. Ἡ ἀφοσίωσή της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἡ πράξη πίστεώς της ἦσαν σημαντικά γιά τήν ὑπερνίκηση τῆς λύπης τήν ὁποία δημιουργεῖ ἡ ἁμαρτία καί ὁ πόνος καί τό ἀναπόφευκτο τοῦ θανάτου. Ἑπομένως, πρόκειται περί Ἑορτῆς ἀποδόσεως τιμῆς καί εὐλαβείας γιά τήν εὐλογημένη προσφορά τῆς Παναγίας στή σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητος καί εὐκαιρία ἑορτασμοῦ τῆς ζωῆς τήν ὁποία ἔχουμε ἐν Χριστῷ.

Αὐτή ἡ ἡμέρα εἶναι ἐπίσης Ἑορτή χαρᾶς λόγῳ τοῦ πρεσβευτικοῦ ρόλου τῆς Θεοτόκου. Αὐτό εἶναι τό θέμα καθώς καί ὁ τόνος τῶν ἀκολουθιῶν τῆς Παρακλήσεως τίς ὁποῖες παρακολουθοῦμε τίς τελευταῖες δύο ἑβδομάδες. Οἱ ὕμνοι αὐτῆς τῆς ἀκολουθίας δέν εἶναι θρῆνοι. Ἀντιθέτως, εἶναι ὕμνοι πλήρεις ἐλπίδος, βεβαιότητος, παρηγορίας, ἀγάπης καί ζωῆς. Αὐτές οἱ προσευχές ὑπέρ μεσιτείας κορυφώνονται στόν ἑορτασμό μας τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, κατά τόν ὁποῖον δοξολογοῦμε τήν συνεχῆ πρεσβευτική προσφορά τῆς Θεοτόκου ὑπέρ ὅλων τῶν πιστῶν. Στήν προσφορά της πρός τόν Θεό καί σ’ ἐμᾶς, ἡ ἀγάπη καί ἡ βεβαιότητα τήν ὁποία Ἐκείνη προσφέρει μᾶς ὁδηγεῖ νά ψάλλουμε: Ἔμπλησον, Ἁγνή, εὐφροσύνης τήν καρδίαν μου, τήν σήν ἀκήρατον διδοῦσα χαράν, τῆς εὐφροσύνης ἡ γεννήσασα τόν αἴτιον (Ὕμνος τῆς Ε’ Ὠδῆς τοῦ Μικροῦ Παρακλητικοῦ Κανόνος).

Καθώς συγκεντρωνόμεθα στίς ἐνορίες μας αὐτή τήν Ἑορτή, εἴθε οἱ καρδιές μας νά εἶναι γεμᾶτες μέ ἀληθινή χαρά ὡς πρόγευση τῆς εὐλογημένης καί αἰώνιας ζωῆς τήν ὁποία θά ἔχουμε μέ τόν Κύριό μας, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί ὅλους τούς Ἁγίους. Στόν ἑορτασμό τῆς Κοιμήσεως τῆς Παρθένου Μαρίας, εἴθε νά γνωρίσουμε τήν ἀληθινή χαρά ἀναγνωρί-ζοντας τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ ἐπί τοῦ θανάτου, τιμῶντας τήν ὡραιοτάτη πίστη τῆς Παναγίας, καί ἀναζητῶντας τίς ἀδιάλειπτες ἰκεσίες της γιά ὅλες τίς ἀνάγκες μας καί γιά τήν σωτηρία τῶν ψυχῶν μας.

 

Μέ πατρική ἐν Χριστῷ ἀγάπη,

† ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ