Κωνσταντινούπολη, Σάββατο, 4 Μαρτίου 2023

Μήνυμα

Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς κ. Ἐλπιδοφόρου

Στὴν ἐπιμνημόσυνη δέηση γιὰ τὰ ἀδικοχαμένα θύματα τῆς σιδηροδρομικῆς τραγωδίας τῶν Τεμπῶν.

 

Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Συντετριμμένοι σήμερα, ἡμέρα ἀφιερωμένη σὲ ὅλες τὶς ψυχὲς τῶν κεκοιμημένων, ἡμέρα ἀμετρήτου πένθους καὶ εἰλικρινοῦς περισυλλογῆς, ἀναπέμπουμε προσευχὲς καὶ ἀναστεναγμοὺς πρὸς τὸν Κύριο τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου γιὰ τὴν ἑκατόμβη τῶν νεκρῶν τοῦ πολυνέκρου δυστυχήματος στὰ Τέμπη τοῦ νομοῦ Λαρίσης. Ἕνα δυστύχημα ποὺ ἀπὸ τὴ μία ὀφείλεται σὲ ἀνθρώπινο λάθος, στὴν ὀλιγωρία πρὸς τὴν ἀναβάθμιση τῶν συστημάτων τοῦ σιδηροδρομικοῦ δικτύου. Λυπᾶμαι ποὺ δὲν προσευχηθήκαμε, καὶ πρῶτος ἐγώ, ἐκ τῶν προτέρων πρὸς τὸν Κύριο νὰ φυλάει τοὺς ἀνθρώπους μας ἀπὸ τέτοιες καταστροφές.

Εἶναι μία τραγωδία ποὺ βάζει στὸ στόμα μας τὸ αὐθόρμητο καὶ ἀναπάντητο συχνὰ ἐρώτημα «μὰ γιατί;». Μία τραγωδία ποὺ βάζει σὲ δοκιμασία τὴν πίστη μας καὶ τὴν ἐλπίδα μας, καὶ μᾶς θυμίζει τὰ λόγια τοῦ ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν Παύλου: «ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα». Πῶς ἄραγε μπορεῖς νὰ μὴ λυπᾶσαι γιὰ τὰ νέα παιδιά, φοιτητὲς καὶ φοιτήτριες οἱ περισσότεροι, τὰ ὁποῖα ἐνῶ ξεκίνησαν γιὰ νὰ πᾶνε στὰ σπίτια τους, βρέθηκαν ἀπρόσμενα στὴν τελευταῖα τους κατοικία; Πῶς μπορεῖς ἄραγε νὰ παρηγορήσεις τοὺς συγγενεῖς τῶν θυμάτων ποὺ ξαφνικὰ χάνουν γιὰ πάντα τέκνα ἀγαπημένα, γονεῖς, φίλους, ἀδελφούς, συζύγους καὶ ὁλόκληρες οἰκογένειες; Τὸ μυαλὸ τοῦ ἀνθρώπου σταματᾶ ἀντικρύζοντας τὴν

ἐρημιὰ τοῦ θανάτου καὶ ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀναμένουν ἀπαντήσεις σὲ ἕνα ἐπίμονο «γιατί»!

Φέρνω στὸ μυαλό μου τὰ λόγια τοῦ μεγάλου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: «Διὰ τοῦτο κόπτομαι καὶ θρηνῶ, οὐκ ἀπιστῶν τῇ ἀναστάσει, ἀλλ᾽ ἔρημος βοηθείας γενόμενος, ἀπολελυκός τὸν σύνοικον, τὸν ἐν πᾶσι κοινωνοῦντα, τὸν παρηγοροῦντα, ταῦτα πενθῶ. Οἶδα ὅτι ἀναστήσεται, ἀλλ᾽ οὐ φέρω τὸν μεταξὺ χωρισμόν» (PG 62, 431:10).

Ἀδελφοί μου, τὰ πολλὰ λόγια περιττεύουν ἐνώπιον τῆς ἱερῆς καὶ θλιβερῆς αὐτῆς στιγμῆς. Εὑρισκόμενος στὴ βασιλίδα τῶν Πόλεων σᾶς διαβεβαιῶ ὅτι ἡ σκέψη καὶ ἡ προσευχή μου βρίσκονται ἀνάμεσά σας, σὲ αὐτὴ τὴν προσευχητικὴ ὁμήγυρη γιὰ τὴν ἀνάπαυση τῶν τόσο ἀδικοχαμένων ψυχῶν καὶ τὴν παρηγορία τῶν συγγενῶν καὶ τῶν φίλων τους. Μὲ βουρκωμένα μάτια ἀπὸ τὴ θλίψη, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως ἐν Κυρίῳ, ἂς ἀναπέμψουμε δέηση πρὸς τὸν Κύριο λέγοντες:

« Διὸ ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐννοήσαντες ἡμῶν τὸ βραχὺ τῆς ζωῆς, τοῖς μεταστᾶσι τὴν ἀνάπαυσιν παρὰ Χριστοῦ αἰτησώμεθα καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος» (Νεκρώσιμος ἀκολουθία, ἰδιόμελο, ἦχος β´).

Διάπυρος πρὸς τὸν Κύριον τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου εὐχέτης,

† ὁ Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος