Ἀριθ. Πρωτ. 11/2022
Ἀρχιεπισκοπικὴ ἐγκύκλιος γιὰ τὴν ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν
καὶ τὴν ἡμέρα τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων.
30 Ἰανουαρίου 2022
Πρὸς τοὺς Σεβασμιωτάτους καὶ Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τοὺς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καὶ Διακόνους, τοὺς Μοναχοὺς καὶ τὶς Μοναχές, τοὺς Προέδρους καὶ τὰ Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τοὺς Ἐντιμολογιωτάτους Ἄρχοντες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τὰ μέλη τῆς Ἡγεσίας τῶν 100, τὰ Ἡμερήσια καὶ Ἀπογευματινὰ Σχολεῖα, τὶς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τὴ Νεολαία, τὶς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καὶ ὁλόκληρο τὸ Χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.
«Τοὺς ἱεράρχας τοῦ Χριστοῦ,
καὶ τῶν πατέρων κλέος, τῆς πίστεως τοὺς πύργους,
καὶ τῶν πιστῶν διδασκάλους καὶ φύλακας»
(Δοξαστικὸ Λιτῆς τοῦ ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς)
Προσφιλεῖς ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφὲς ἐν Χριστῷ,
Ἡ ἑορτὴ τῶν μεγάλων ἱεραρχῶν καὶ οἰκουμενικῶν διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννη τοῦ Χρυσοστόμου, ἀποτελεῖ ἀφορμὴ ἀφάτου χαρᾶς γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Οἱ τρεῖς μαζὶ ἀποτελοῦν τοὺς «στύλους τῆς εὐσεβείας», κατὰ τὸ τροπάριο, καθὼς ὁ Κύριος καθιστᾶ τοὺς νικητὲς ὡς στύλους τοῦ ναοῦ τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἀναφέρεται στὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου: «ὁ νικῶν ποιήσω αὐτὸν στῦλον ἐν τῷ ναῷ τοῦ Θεοῦ μου». Πράγματι, καθένας ἀπὸ τοὺς τρεῖς τους θριάμβευσε νικηφόρα κατὰ τῆς αἱρέσεως καὶ τῆς εἰδωλολατρείας. Καὶ οἱ τρεῖς τους ἀποτελοῦν παραδείγματα τῶν πυλώνων, τοὺς ὁποίους ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ τοποθετεῖ γιὰ νὰ στηρίζουν τὴν οἰκία της, δηλαδὴ τὴν Ἐκκλησία. (Παροιμ. 9:1).
Ὡς ὑποδείγματα τῆς ἀληθινῆς φιλοσοφίας, ἐνσαρκώνουν αὐτὸ ποὺ ὀνομάζουμε «Ἑλληνικὰ Γράμματα», δηλαδὴ τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμό, τὴ γλώσσα, τὶς τέχνες καὶ τὶς ἐπιστῆμες. Τὰ «Ἑλληνικὰ Γράμματα» ἀποτελοῦν τὴ βάση τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ, ἐφοδιάζοντάς τον μὲ τὰ κατάλληλα ἐργαλεῖα, διαμορφώνοντας τὸν τρόπο κατανόησης τῆς φύσεως καὶ προετοιμάζοντας τὴ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου στὸν κόσμο. Ὅπως ὁ Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς προετοίμασε τὸν Ἰσραὴλ γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Κυρίου, ἔτσι ἡ φιλοσοφία ποὺ φώτισε τὰ μέρη τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας προετοίμασε ὅλον τὸν ἀρχαῖο κόσμο, ὄχι μόνο μὲ τὴ μετάφραση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἀπὸ τοὺς Ἑβδομήκοντα στὴν κοινὴ ἑλληνικὴ γλώσσα, ἀλλὰ κυρίως μὲ τὴ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου, μέσῳ τῆς ἐπέκτασης τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὸ Μέγα Ἀλέξανδρο στὶς περιοχὲς ὅπου οἱ Ἀπόστολοι κήρυξαν τὸ Εὐαγγέλιο.
Ἔτσι λοιπόν, οἱ «τρεῖς μέγιστοι φωστῆρες τῆς τρισηλίου θεότητος» γίνονται οἱ διδάσκαλοι καὶ οἱ φύλακες τῆς εὐσεβείας, ἀκριβῶς διότι ἔστρωσαν τὸ δρόμο, ὥστε τὰ πολυτιμότερα πετράδια τῆς ἑλληνικῆς κληρονομιᾶς νὰ ὑπηρετήσουν τὸν Κύριο, ὅπως ἡ Θεοτόκος ὑπηρετεῖ τὸ μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως. Ἂς ἀκολούθησουμε λοιπὸν «τῶν πατέρων τὸ κλέος» φέρνοντας στὴ ζωή μας τὸ Χριστὸ διὰ τῆς πληρότητας τῆς ἑλληνικῆς μας παράδοσης.
Μετὰ τῆς πατρικῆς ἐν Κυρίω Ἰησοῦ Χριστῷ ἀγάπης,
† ὁ Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος