ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
Ἀριθ. Πρωτ. 68/2022
Ἀρχιεπισκοπικὴ ἐγκύκλιος γιὰ τὴν ἁγία καὶ μεγάλη ἑορτὴ Πάσχα.
24 Ἀπριλίου 2022
Πρὸς τοὺς Σεβασμιωτάτους καὶ Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τοὺς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καὶ Διακόνους, τοὺς Μοναχοὺς καὶ τὶς Μοναχές, τοὺς Προέδρους καὶ τὰ Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τοὺς Ἐντιμολογιωτάτους Ἄρχοντες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τὰ μέλη τῆς Ἡγεσίας τῶν 100, τὰ Ἡμερήσια καὶ Ἀπογευματινὰ Σχολεῖα, τὶς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τὴ Νεολαία, τὶς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καὶ ὁλόκληρο τὸ Χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.
Προσφιλεῖς ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφὲς ἐν Χριστῷ,
«Χριστὸς κατελθὼν πρὸς πύλην ᾅδου μόνος, λαβὼν ἀνῆλθε πολλὰ τῆς νίκης σκῦλα.» (Στίχοι τοῦ Συναξαρίου τοῦ Πάσχα)
Πόσο θαυμαστὰ εἶναι τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου γιὰ τὴ σωτηρία μας! Δὲν ὑπάρχει πόνος ποὺ νὰ μὴν ὑπέμεινε! Ὄχι μόνο κατεδέχθη νὰ κατέλθει ἐκ τῶν οὐρανῶν, γενόμενος ἄνθρωπος, ἀλλὰ μὲ τὸ σταυρικό του θάνατο, κατῆλθε στὰ ἔγκατα τοῦ ᾅδη γευόμενος τὸ θάνατο, ὅπως ψάλλουμε κατὰ τὴ νύχτα τοῦ Πάσχα, γιὰ αὐτὸν ποὺ εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς: «Κατῆλθες ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς».
Ἔτσι ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἀπεργάζεται τὴ σωτηρία μας, ὡς ὁ νέος Ἀδάμ, γενόμενος πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, λυτρώνοντας τὴν ἀνθρωπότητα, πεθαίνοντας ἐπάνω στὸ σταυρό, ἐγκαταλελειμμένος ἀπὸ ὅλους. Κατεβαίνει στὸν ᾅδη λύνοντας τὰ δεσμὰ τῶν ἀπ᾽ αἰῶνος κεκοιμημένων. Ἐνσαρκούμενος στὴ μῆτρα τῆς Θεοτόκου θεώνει τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων, ἑνώνοντας τὰ διεστῶτα. Ὡς τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος, χαρίζει τὴν τελειότητα σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους μέσῳ τῆς μετάνοιας, ἡ ὁποία μεταθέτει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴ μοναξιὰ τοῦ ἐγωισμοῦ στὴ χαρὰ τῆς κοινωνίας μὲ τὸ Θεό. Τέλος, ὡς βασιλεῦς τῆς κτίσεως ἑνώνει τὸν οὐρανὸ μὲ τὴ γῆ, «κατελθὼν ἐν τοῖς κατωτάτοις» μᾶς ἕλκει ὅλους στὸν παράδεισο ποὺ εἶναι τὸ πραγματικό μας σπίτι.
Τὸ συναξάριο τῆς ἡμέρας τοῦ Πάσχα μᾶς διαβεβαιώνει γιὰ τὸ Χριστό ὅτι: «λαβὼν ἀνῆλθε πολλὰ τῆς νίκης σκῦλα», δηλαδὴ ἀναστήθηκε φέρνοντας μαζί του τὰ πολλὰ λάφυρα τῆς νίκης. Γιὰ αὐτὴ τὴ νίκη λοιπὸν ἂς ψάλουμε μὲ καιόμενες καρδιὲς ἀπὸ χαρά, λαμβάνοντας τὸ φῶς μὲ τὴν ἀναστάσιμη λαμπάδα μας, γιὰ νὰ λάμψει διαλύοντας τὸ σκότος τῆς νύχτας:
Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας,
καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος.
Ἔτσι λοιπὸν ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, ἂς τιμήσουμε αὐτὴ τὴν πορεία τοῦ Κυρίου μας γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων, ἀπὸ τὸν οὐρανὸ πρὸς τὴ γῆ, ἀπὸ τὴ γῆ πρὸς τὸν ᾅδη καὶ πάλι πρὸς τὸν οὐρανό. Ἂς «λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει, καὶ ἀλλήλους περιπτυξάμενοι, συγχωρήσωμεν πάντα τῇ ἀναστάσει», ὑψούμενοι ἀπὸ τὰ βάθη τῶν παθῶν καὶ τῆς ἁμαρτίας, στὰ ὑπέρτατα ὕψη τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς αἰωνίου ζωῆς.
Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
† ὁ Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος