ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
Ἀριθμ. Πρωτ. 17/2024
Ἀρχιεπισκοπικὴ Ἐγκύκλιος γιὰ τὴν ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καὶ τῆς ἡμέρας τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων 2024.
30 Ἰανουαρίου 2024
Πρὸς τοὺς Σεβασμιωτάτους καὶ Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τοὺς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καὶ Διακόνους, τοὺς Μοναχοὺς καὶ τὶς Μοναχές, τοὺς Προέδρους καὶ τὰ Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τοὺς Ἐντιμολογιωτάτους Ἄρχοντες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τὰ μέλη τῆς Ἡγεσίας τῶν 100, τὰ Ἡμερήσια καὶ Ἀπογευματινὰ Σχολεῖα, τὶς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τὴ Νεολαία, τὶς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καὶ ὁλόκληρο τὸ Χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.
«Βασίλειον τὸν μέγαν, καὶ τὸν Θεολόγον Γρηγόριον, σὺν τῷ κλεινῷ Ἰωάννῃ, τῷ τὴν γλώτταν χρυσορρήμονι» (Ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν).
Προσφιλεῖς ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφὲς ἐν Χριστῷ,
Οἱ τρεῖς μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ τετάρτου αἰῶνος, ὁ μέγας Βασίλειος, ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἑορτάζονται σήμερα σὲ ὅλη τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ οἰκουμένη, ὡς συμφωνία τῆς πίστεως καὶ τῆς λογικῆς, τῆς χάριτος καὶ τοῦ σχεδίου τῆς σωτηρίας μας. Προφέρουμε τὰ ὀνόματά τους μὲ εὐλάβεια καὶ σεβασμό, γιὰ νὰ τονίσουμε τὴ συμβολὴ τοῦ καθενὸς ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ποιμένες καὶ διδασκάλους τῆς ἐκκλησίας στὴν ἔκφραση τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας.
Καὶ οἱ τρεῖς ἀπὸ αὐτοὺς κατεῖχαν πολλαπλά χαρίσματα τῆς θείας χάριτος – τὰ χαρίσματα στὰ ὁποία ἀναφέρεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρώτη πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή (12:8-10). Ἀπὸ τὸν Μέγα Βασίλειο μάθαμε τὴ συμπόνοια γιὰ τοὺς ἄλλους. Τὸ ἔργο τῆς φιλανθρωπίας στὴ Μικρὰ Ἀσία, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐπισκοπικῆς του θητείας, προκαλεῖ πραγματικὰ δέος, καθὼς ἡ ἔλλειψη τῶν μέσων τῆς ἐποχῆς ἀναπληρώθηκε ἀπὸ τὴ θέληση τῶν πιστῶν τῆς ἐκκλησίας τῆς περιοχῆς, νὰ ἐργαστοῦν ὡς σῶμα Χριστοῦ πρὸς ὅφελος ὅλων. Ἀπὸ τὸ Γρηγόριο τὸ Θεολόγο, μὲ τὶς θέσεις του ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως κατὰ τὶς θεολογικὲς ἔριδες τῆς ἐποχῆς του, μάθαμε ὅτι ἡ θεολογία εἶναι κάτι περισσότερο ἀπὸ τρόπος θεωρητικῆς κατανόησης τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ ἴδια ζωὴ ἐν Θεῷ, ὅπως τὴν βιώνουν οἱ πιστοὶ στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπὸ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο μάθαμε ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ διδάσκουμε καὶ νὰ μιλοῦμε γιὰ τὸ Θεὸ μὲ τρόπο ποὺ ὅχι μόνο νὰ εἶναι πειστικὸς γιὰ τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐμπνέει τὴν εὔρεση τῆς ὁδοῦ πρὸς κατανόηση τῶν ἀληθειῶν τοῦ Εὐαγγελίου.
Καθένας ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς μεγάλους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας εἶχε ἐξαιρετικὴ συμβολὴ σὲ αὐτὸ ποὺ σήμερα ὀνομάζουμε «Ἑλληνικὰ Γράμματα». Ἔθεσαν στὴν ὑπηρεσία τοῦ εὐαγγελίου τὴν κοσμικὴ γνώση τῆς ἐποχῆς τους μὲ τρόπο ποὺ μελετᾶται καὶ θαυμάζεται ἀκόμη καὶ σήμερα. Διότι ἔβλεπαν τὴν ὑπέρτατη ἀξία τῆς γνώσεως στὴ διακονία τῆς ἀγάπης καὶ τὴ συμβολὴ τῆς λογικῆς στὴν ὑπηρεσία τῆς πίστεως. Καὶ οἱ τρεῖς ἦταν ἀπαράμιλλοι στὸ συνδιασμὸ τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδίας καὶ γιὰ αὐτὸ εἶναι πρέπον νὰ τοὺς ἑορτάζουμε θερμῶς στὴν κοινή τους σημερινὴ ἑορτή.
Γιὰ αὐτὸ ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ἂς τιμήσουμε αὐτὴ τὴν ἡμέρα καὶ κάθε ἡμέρα ὅχι μόνο αὐτοὺς τοὺς τρεῖς μεγάλους ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τὴν ὁδὸ ποὺ ἀκολούθησαν, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ πρὸς τὸν οὐρανό· ἀπὸ τὰ πράγματα τῆς θύραθεν ἐπιστήμης καὶ τὴ γνώση τους, στὰ μυστήρια τῶν θείων πραγμάτων καὶ τὸ δρόμο τῆς ἀγάπης. Διότι ἐν τέλει, ἡ ἀγάπη μένει εἰς τὸν αἰώνα.
Μετὰ πατρικῶν ἐν Κυρίῳ εὐχῶν,
† ὁ Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος