ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΙΑΤΡΩΝ

Από της χριστιανικής αρχαιότητος μέχρι τών νεωτέρων χρόνων, ιατροί, νοσηλευταί, εξειδικευμένοι θεραπευται και πολλοί άλλοι απλοί και ευσυνείδητοι Χριστιανοί διηκόνησαν τούς «έν ασθενείαις κατακειμένους και εν θλίψεσιν όντας», εκφράζοντες εμπράκτως, ώς τύπος και εικών Χριστού, την φιλανθρωπίαν του Θεού.

Αρκετοί διεκρίθησαν διά την αγιότητά των, την οποίαν ανεγνώρισεν η "Εκκλησία, κατατάξασα αυτούς επισήμως εις το εορτολόγιόν της. Πολλοί εξ αυτών ήσαν ιατροί, ενώ δεν είναι ολίγοι όσοι ίδρυσαν νοσοκομεία και φιλανθρωπικά καταστήματα, διακονούντες τούς αρρώστους, με ταπεινήν αφοσίωσιν καί πραότητα. Όμως, δέν κατείχον μόνον αρίστας ιατρικές γνώσεις και ικανότητας, αλλά επί πλέον ήσαν διαποτισμένοι με την θυσιαστικήν αγάπην του Εσταυρω μένου Σωτήρος και βαθέως τεθεμελιωμένοι εις το γεγονός της Εκκλησίας ως Σώματος Χριστού. Τοιουτοτρόπως, η ιατρική και η φιλανθρωπία ήσαν σύμφωνοι με την ιατρικών επιστήμης της εποχής των, αλλά ήσαν εν ταύτώ αρμονικώς εντεταγμέναι και εις το εκκλησιαστικόν γεγονός.

Ώς φορείς της Θείας Χάριτος και μιμηταί του Θεανθρώπου Χριστού, ο Όποίος καθηγίασε και ανεκαίνισεν όλην την δημιουργίας με την ενσάρκωσίν Του, είχον ως αντικείμενον της προσπαθείας των την είσοδος του πεπτωκότος ανθρώπου εις την καινήν κτίσιν, με από κοινού θεραπείας σώματος και ψυχής, δηλούντες με αυτόν τον τρόπον τήν άξίαν της υποστάσεως του ανθρώπου ως ψυχοσωματικής ενότητος, αλλά και την αμοιβαίαν ενότητα μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Ώς κήρυκες της αληθείας, οι Άγιοι αυτοί Ιατροί και Φιλάνθρωποι εγνώριζαν ότι, διά νά θεραπευθή ο κάθε άνθρωπος, όλος ο κτιστός κόσμος πρέπει να ανακαινισθή και να ενωθή. Η δε φιλανθρωπία των απετέλει έκφρασιν της Θείας Φιλοξενίας του Πατρός, ο οποίος συγκεντρώνει τα τέκνα Του είς τούς κόλπους Του, είς τό Πανδοχείον του ελέους και της χαράς, εις την Εκκλησίαν. Ώς παρηγορία, αντίληψις και βοήθεια πολλών, αυτοί μεσιτεύουν πρός τόν Μέγαν Ιατρόν και Φιλάνθρωπον Θεόν υπέρ της υγείας των ψυχών και των σωμάτων ημών.

Μέσα εις την αγωνίαν, τον φόβον, τον πόνον και τη θλίψιν της πανδημίας του κορωνοϊού, τά όμματα των πιστών είναι εστραμμένα προς αυτούς τούς Άγίους, τούς έχοντας χαρίσματα ιαμάτων. Αυτοί είναι και το ιδιαίτερον στήριγμα και παράδειγμα των ιατρών, των νοσηλευτών και πάντων των διακονούντων εν το χώρο της υγείας, οι οποίοι, καθ' όλην την διάρκειας της πανδημίας έχουν καταβάλει υπερανθρώπους προσπάθείας διά να σώσουν ζωάς και να παράσχουν φροντίδα, περίθαλψιν και ανακούφισιν είς τούς εμπεριστάτους συνανθρώπους των.

Η πανδημία έφερεν εις την επιφάνειαν την εύθραυστον πλευράς της φύσεως του ανθρώπου, την ανισορροπίας η οποία υπάρχει εις το φυσικόν περιβάλλον λόγω της πλεονεξίας μας, την διάσπασιν καί διχόνοιαν που υπάρχει εις την ευρυτέραν κοινωνίας, αλλά και τάς εντάσεις εις τους κόλπους της Έκκλησίας. Μάς ήνάγκασε να αναλογισθώμεν το πώς βιούμεν τήν πίστιν μας ενώπιον της τραγικής απειλής του θανάτου, της απωλείας των ηγαπημένων μας και της μοναξιάς που ενυπάρχει εις την ασθένειαν και το πένθος. Μάς ώδήγησεν εις τό νά αναζητήσωμεν, με την βοήθειαν καί τή μεσιτείαν τών Αγίων, την χάριν του Θεού της αγάπης. Συνάμα, η πανδημία έφερεν εις την επιφάνειαν την πραγματικήν έννοιαν της φιλανθρωπίας την ανάγκην διά συσπείρωσιν καί συντονισμός όλων των φορέων της κοινωνίας την απαραίτητον συνεργασίας μεταξύ Εκκλησίας και ιατρικής επιστήμης. Είς τήν πανδημίαν ανεδείχθησαν λαμπραί προσωπικότητες είς τόν ιατρονοσηλευτικός χώρον, αίτινες ως οι Άγιοι, οι οποίοι εξήσκουν την ιατρικών επιστήμης και παρείχον φροντίδα και συμπαρά στασιν είς τούς ασθενείς, προσέφερον τάς υπηρεσίας των με αυτοθυσίαν καί στοργήν, υπερβαίνοντες το ανθρώπινον μέτρον υπό δυσκόλoυς συνθήκας, διά νά αντιμετωπισθούν αι πολυδιάστατοι συνέπειαι της υγειονομικής κρίσεως.

Λαμβάνουσα πάντα ταύτα υπ' όψιν της, η περί ημάς Άγία και Ιερά Σύνοδος απεφάσισε να καθιερωθή ή πλησιεστέρα πρός τήν 17ην καί τήν 18ης Οκτωβρίου εκάστου έτους (Σύναξις των Αγίων Αναργύρων και του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά του Ιατρού) Κυριακή, ως ημέρα της Συνάξεως πάντων των Αγίων Ιατρών, και ούτω να εκτιμηθή η ουσιαστική προσφορά της ιατρικής επιστήμης και των θεραπόντων της προς την ανθρωπότητα.

Συγχαίροντες υμίν διά την πολύτιμον συμβολήν σας, αγαπητοί ιατροί και θεραπευται, πατρικώς σας ευχαριστούμεν και δεόμεθα, όπως Κύριος ο Θεός στηρίζη και ενδυναμώνη υμάς εις το ευλογημένον έργον σας. Σας ενθαρρύνομεν να έχετε αγάπην ανυπόκριτον, να είσθε φιλόστοργοι, να τιμά ο εις τον άλλον, νά καλλιεργήτε φλογεράν πίστιν, «τώ Κυρίω δουλεύοντες, τη ελπίδι χαίροντες, τη θλίψει υπομένοντες, τη προσευχή προσκαρτερούντες, ταις χρείαις των αγίων κοινωνούντες, την φιλοξενίαν διώκοντες» (Ρωμ. 12:9-15), ώστε να δοξάζεται δι' υμών ο εν Τριάδι Θεός, ο Δοτήρ παντός αγαθού.

,βκα' Σεπτεμβρίου κη'