Ἀριθ. Πρωτ. 70 / 06

4  Ἰουλίου 2006

  Ἡμέρα  Ἀνεξαρτησίας                                                                      

Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.

Ἀγαπητοί Ἀδελφοί καί Ἀδελφές ἐν Χριστῷ,

            Στίς 4 Ἰουλίου 1776, οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες  Ἀμερικῆς διεκήρυξαν θαρραλέα καί δυναμικά τήν Ἀνεξαρτησία των. Ἡ πράξη των αὐτή ἐκφράσθηκε μέσα ἀπό μιά προσφιλῆ φράση ἡ ὁποία διατυπώθηκε στό κείμενο τῆς Διακηρύξεως τῆς Ἀνεξαρτησίας, καί ἡ ὁποία φυλάσσεται ὡς ἱερό κειμήλιο στήν καρδιά τοῦ κάθε σπουδαστοῦ καί θαυμαστοῦ τῆς Ἀμερικανικῆς ἱστορίας καί ἀποτελεῖ τή βάση τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως: «Θεωροῦμε ὡς αὐταπόδεικτες αὐτές τίς ἀλήθειες, ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι πλασμένοι ἵσοι, ὅτι εἶναι προικισμένοι ἀπό τόν Δημιουργό των μέ συγκεκριμένα ἀναφαίρετα Δικαιώματα, μεταξύ τῶν ὁποίων συγκαταλέγονται ἡ Ζωή, ἡ Ἐλευθερία καί ἡ ἐπιδίωξη τῆς Εὐτυχίας.»

            Σήμερα, στίς 4 Ἰουλίου 2006, ἐμεῖς ὡς  Ἕλληνες  Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί στήν Ἀμερική εἴμεθα εὐλογημένοι διότι ζοῦμε καί εὐημεροῦμε μέσα σ' αὐτό τό μεγάλο ἔθνος. Σήμερα, προσφέρουμε σ' αὐτό τό ἔθνος μία σημαντική μαρτυρία καί πολύτιμη προοπτική, καί μποροῦμε νά ἑρμηνεύσουμε περαιτέρω τήν τριπλῆ φράση«ζωή, ἐλευθερία καί ἐπιδίωξη τῆς εὐτυχίας», πού χρησιμοποιεῖται ἀπό τούς ἱδρυτικούς πατέρες μας τῆς Ἀναγεννησιακῆς ἐποχῆς τοῦ 18ου αἰῶνος. Ἡ Ὀρθόδοξος θεολογική ἑρμηνεία τῆς φράσεως «ζωή, ἐλευθερία καί ἐπιδίωξη τῆς εὐτυχίας» θά μποροῦσε νά διατυπωθῇ μέ τήν πρόταση, «τό ἀναφαίρετο δικαίωμα νά ζῇ ὁ ἄνθρωπος μέσα σέ συνθῆκες ἀγάπης καί καλῶν σχέσεων μέ τούς ἄλλους μέ τήν σφραγῖδα τῆς ὄντως ἀληθινῆς καί συνεχοῦς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἑρμηνεία αὐτή ἐναρμονίζεται μέ τούς λόγους τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρός τούς Κορινθίους: « ὅπου ὑπάρχει τό Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ὑπάρχει καί ἐλευθερία» (Β´ Κορ. 3,17). Καθ' ὅμοιο τρόπο, ἡ ἀρχή «ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι πλασμένοι ἴσοι» ἐναρμονίζεται μέ τίς διδασκαλίες τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεώς μας ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι πλασμένοι κατ' εἰκόνα καί καθ‘ ὁμοίωσιν Θεοῦ.

            Σύμφωνα μέ αὐτές τίς προοπτικές τίς ὁποῖες προσφέρει ἡ Ὀρθόδοξος πίστη μας, τό ἔπος τῆς Ἀμερικανικῆς Ἀνεξαρτησίας, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ ἱστορία ἀκλόνητης ἀποφασιστικότητος ἔναντι καταστροφικῶν δυνάμεων τυραννίας, δέν μᾶς εἶναι ξένο καί ἄγνωστο. Ἀπεναντίας, ὁμοιάζει πρός τά γεγονότα τῆς δικῆς μας ἱστορίας ὡς Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων Χριστιανών. Φέρνει στή μνήμη μας τούς Ἕλληνες προγόνους μας οἱ ὁποῖοι πολέμησαν ἐπιτυχῶς γιά τήν ἐλευθερία των ἔναντι τῆς Ὀθωμανικῆς κατοχῆς τόν 19ο αἰῶνα. Μᾶς θυμίζει τούς ἀγῶνες τῶν γονέων, πάππων καί προ-πάππων μας οἱ ὁποῖοι ἔφυγαν ἀπό τόν χῶρο καταγωγῆς των ἕναν περίπου αἰῶνα πρίν, ἀναζητώντας μία καλύτερη ζωή, τή ζωή τήν ὁποία σήμερα ἐμεῖς ἀπολαμβάνουμε ὡς πολίτες καί κάτοικοι τῆς Ἀμερικῆς.

            Ὅπως ἄλλωστε ὅλες οἱ προσπάθειες γιά ἐθνική ἀνεξαρτησία, ἔτσι καί τό ἱστορικό τῆς Ἀμερικανικῆς Ἀνεξαρτησίας ἐξακολουθεῖ νά παρέχῃ σημαντικά διδάγματα σ' ἐμᾶς πού εἴμεθα ἄνθρωποι πίστεως καί ὑπέρμαχοι τῆς ἐλευθερίας. Τό πρῶτο δίδαγμα εἶναι ὅτι ἡ ζωή, ἡ ἐλευθερία καί ἡ ἐπιδίωξη τῆς εὐτυχίας ὑπῆρξαν τόσο σημαντικά στοιχεῖα γιά τούς ἱδρυτικούς πατέρες τοῦ Ἔθνους μας ὥστε νά μή διστάσουν νά ἀντιμετωπίσουν τούς κινδύνους οἱ ὁποῖοι ἀπέρρεαν ἀπό τόν ἀγῶνα των γιά τήν διασφάλιση τῶν δικαιωμάτων αὐτῶν. Πράγματι, ὅπως καταλήγει τό κείμενο τῆς Διακηρύξεως, «δεσμεύθησαν ἀμοιβαίως ἔναντι ἀλλήλων, ἔναντι τῆς ζωῆς των, ἔναντι τῆς περιουσίας των, καί ἔναντι τῆς τιμῆς των.» Τό δεύτερο δίδαγμα εἶναι ὅτι οἱ ἱδρυτικοί πατέρες μας δέν ἀντλοῦσαν ἐμπιστοσύνη ἀπό τίποτε ἄλλο παρά ἀπό τήν ἀκλόνητη πίστη των στόν Θεό. Πρός πιστοποίηση αὐτοῦ, ὑπέγραψαν τά ὀνόματά των στό κείμενο τῆς Διακηρύξεως «μετ' ἀπολύτου ἐμπιστοσύνης στήν προστασία τῆς θείας Πρόνοιας.» Ἑπομένως, ἡ ἐθνική ἑορτή τῆς Ἀμερικανικῆς Ἀνεξαρτησίας εὐλόγως θέτει τό ἐρώτημα γιά τό πόσο ούσιαστικά ἔχουμε καί ἐμεῖς δεσμευθεῖ, ὅπως οἱ ἱδρυτικοί πατέρες μας, νά ἀγωνισθοῦμε γιά τήν προστασία αὐτῶν τῶν δικαιωμάτων ἀκόμη καί ἄν ἀντιμετωπίζουμε ἐκείνους οἱ ὁποῖοι δυσκολεύονται νά καταλάβουν τόν τρόπο ζωῆς μας καί τή σημασία πού ἔχει ὁ τρόπος αὐτός γιά μᾶς. Τίθεται, ἐπίσης, τό ἐρώτημα γιά τό ἐάν ἔχουμε ὄντως ἐναποθέσει τήν ἐμπιστοσύνη μας στόν Θεό ὡς προστάτη τῆς ζωῆς μας.

            Στό σύγχρονο κόσμο μας ὁ ὁποῖος συνεχίζει νά ἀντιμετωπίζῃ τίς πληγές τῶν φυσικῶν καταστροφῶν, τῆς φτώχειας, τοῦ πολέμου καί τῆς τρομοκρατίας, τά ἀναφαίρετα δικαιώματα τῆς ζωῆς, τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἐπιδιώξεως τῆς εὐτυχίας, εἶναι ἀναγκαῖο νά διασφαλισθοῦν σήμερα ὅσο ἦταν καί κατά τόν 18ο αἰῶνα. Ὁ ἑορτασμός αὐτῶν τῶν ἀναφαιρέτων δικαιωμάτων αὐτή τήν ἡμέρα, ἐπαυξημένος ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική μας θεώρηση περί αὐτῶν, ἐκφράζεται κατά τόν καλύτερο τρόπο ὅταν διακηρύττουμε μέσῳ εἰρηνικῶν καί Χριστιανικῶν μέσων ὅτι οἱ ἄνθρωποι τῶν διαφόρων ἐθνῶν πρέπει νά χαίρονται ἀνεμπόδιστα τά ἐν λόγῳ δικαιώματα. Διότι, ὅπως κατενόησαν καί οἱ συντάξαντες καί ὑπογράφοντες τήν Διακήρυξη Ἀνεξαρτησίας, ὅταν ὁρισμένοι ἄνθρωποι καί λαοί στεροῦνται αὐτῶν τῶν δικαιωμάτων, οὐσιαστικά στεροῦνται αὐτό μέ τό ὁποῖο ὁ Θεός τῆς ἀγάπης ἔχει γενναιόδωρα καί στοργικά προικίσει ὅλους τούς ἀνθρώπους. 

            Καθώς ἑορτάζουμε τήν ἑορτή τῆς 4ης Ἰουλίου μέ ὅλη μας τήν καρδιά, εὔχομαι νά θυμηθοῦμε τίς θυσίες τῶν προγόνων μας. Εὔχομαι νά ἀναλογισθοῦμε μέ χαρά καί εὐγνωμοσύνη πῶς μετέτρεψαν τό ὄνειρο τῆς ἐλευθερίας σέ πραγματικότητα τήν ὁποία ἐμεῖς σήμερα ζοῦμε καί ἀναπνέουμε. Εἴθε ὁ Θεός νά σᾶς διατηρῇ πάντοτε ὑπό τήν ἄπειρη προστασία καί τό ἔλεός Του, καί νά εὐλογῇ τίς  Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς.   

Μέ πατρική ἐν Χριστῷ ἀγάπη,

+ὁ  Ἀρχιεπίσκοπος  Ἀμερικῆς Δημήτριος