ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Ἀριθ. Πρωτοκόλλου: 63 / 09

 

1^η Σεπτεμβρίου 2009

Ἔναρξη Νέου  Ἐκκλησιαστικοῦ Ἔτους

Ἡμέρα Προστασίας τοῦ Φυσικοῦ Περιβάλλοντος

 

Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.

 

Προσφιλεῖς ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ,

Εὐχαριστοῦμε τόν Θεό γιά τήν ἀρχή αυτοῦ τοῦ Νέου Ἐκκλησιαστικοῦ Ἔτους καί τίς ἄφθονες εὐλογίες Του, οἱ ὁποῖες γεμίζουν τήν καρδιά μας μέ εὐγνωμοσύνη, κάνουν βαθύτερη τήν πίστη μας καί δυναμώνουν τήν ψυχή μας. Ἡ ἡμερομηνία 1 Σεπτεμβρίου σηματοδοτεῖ τήν ἀρχή πολλῶν πραγμάτων στή ζωή μας. Γιά ὁρισμένους, σημαίνει τό ξεκίνημα ἑνός ἀκόμη ἀκαδημαϊκοῦ ἔτους γεμάτου μέ σημαντικούς στόχους καί προκλήσεις. Γιά ἄλλους, ἀποτελεῖ τήν ἐπιστροφή ἀπό τίς θερινές διακοπές μέ ἀναζωογονημένο σῶμα  καί νοῦ, καί ἀνανεωμένη δέσμευση ἔναντι τῆς ἐργασίας καί τῶν εὐθυνῶν. Γιά ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται ὡς ἀγρότες, αὐτή ἡ ἡμέρα σηματοδοτεῖ τήν ἀρχή τοῦ ἀγροτικοῦ ἔτους καί τίς ἐργασίες τῆς σπορᾶς, καλλιεργείας καί συγκομιδῆς.

Γιά τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ἡ 1^η Σεπτεμβρίου εἰσάγει ἕνα νέο λειτουργικό ἔτος στό ὁποῖο συμμετέχουμε στή ζωή τῆς Ἁγίας μας  Ἐκκλησίας διά τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν. Ἡ 1^η Σεπτεμβρίου εἶναι ἐπίσης ἡ ἡμερομηνία ἡ ὁποία ὁρίσθηκε ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο μας ὡς Ἡμέρα Προστασίας τοῦ Φυσικοῦ Περιβάλλοντός μας. Ὁ ταυτόχρονος ἑορτασμός αὐτῆς τῆς Ἡμέρας μαζί μέ τήν ἀρχή τοῦ Νέου Ἐκκλησιαστικοῦ Ἔτους εἶναι σημαντικός γιά πολλούς λόγους καθώς μᾶς βοηθᾶ νά κατανοήσουμε τή σημαντική σχέση μεταξύ τοῦ κόσμου μας τοῦ δημιουργημένου ἀπό τόν Θεό καί τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεώς μας.

Πρῶτον, ὡς ἀνθρώπινα ὄντα, βιώνουμε τήν κοινωνία μέ τόν Θεό μέσα στόν κόσμο μας διά τῆς λατρείας μας στίς ἱερές ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας. Τό φυσικό περιβάλλον μᾶς καλεῖ νά ἔλθουμε σέ κοινωνία μέ τόν Θεό καί τούς συνανθρώπους μας. Ὁ Θεός δημιούργησε τόν φυσικό κόσμο ἐκ τοῦ μηδενός καί κατόπιν δημιούργησε τόν ἄνθρωπο ἐντός τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος μέ σκοπό τήν ἁρμονική συνύπαρξη καί κοινωνία. Ἐνῶ ἡ ἁρμονική αὐτή κοινωνία διακόπηκε ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν ἀνυπακοή τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Θεός μας, λόγῳ τῆς μεγάλης ἀγάπης Του γιά μᾶς, εἰσῆλθε στή δημιουργία Του, ὡς σάρξ καί αἷμα γιά νά λυτρώσῃ τόσο ἐμᾶς ὅσο καί ὅ,τι βρίσκεται ὑπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου, ἀποκαθιστώντας τήν ἁρμονική συνύπαρξη καί κοινωνία.

Δεύτερον, διά τῆς λειτουργικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας δέν στηριζόμεθα μόνον στήν Χριστιανική πορεία τῆς ζωῆς μας, ἀλλά παράλληλα ἀποκτοῦμε πείρα τῆς μεγάλης πνευματικῆς σημασίας τοῦ φυσικοῦ μας περιβάλλοντος. Αὐτό γίνεται μέ τήν χρήση καθαρῶς ὑλικῶν στοιχείων, ὅπως ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος, στό μέγιστο καί ἱερώτατο Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας πού μᾶς ἑνώνει ὡς σῶμα καί αἷμα Χριστοῦ μέ τόν ἴδιο τόν Θεό. Ἐδῶ, ἡ πνευματική καί φυσική σχέση εἶναι σημαντική. Εἴμεθα ταυτοχρόνως φυσικά καί πνευματικά ὄντα, δημιουργημένα γιά νά ζήσουμε προικισμένα μέ τήν δυνατότητα, ἡ ὁποία ἔχει δοθεῖ ἀποκλειστικά στούς ἀνθρώπους, νά λατρεύουμε τόν Δημιουργό μας μέσα σ' ἕνα φυσικό περιβάλλον τό ὁποῖο δέν καλύπτει μόνον τίς φυσικές ἀνάγκες μας ἀλλά μᾶς δίδει τήν δυνατότητα νά βιώσουμε τήν πλήρη κοινωνία μέ τόν Θεό.

Ἡ λειτουργική ζωή μας καί ἡ ζωή μας στόν κόσμο δέν μποροῦν νά θεωρηθοῦν ὡς ξεχωριστές σφαῖρες ὑπάρξεως, ἀλλά μᾶλλον ὡς μία σφαίρα ζωῆς καί σχέσεως. Στή λατρεία τῆς Ἐκκλησίας, καλούμεθα σ' ἕνα συλλογικό ἔργο στό ὁποῖο παραμένουμε πιστοί γιά πάντα. Ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, προσπαθοῦμε νά ἔχουμε βαθύτερη ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό καί καλλιεργοῦμε τίς σχέσεις πίστεως καί ἀγάπης μέ τούς ἀδελφούς καί ἀδελφές μας ἐν Χριστῷ. Τό φυσικό περιβάλλον μας ἐξαρτᾶται ἐπίσης ἀπό τό ἔργο μας, ἐμπνευσμένο ἀπό τήν πίστη, εἰδικώτερα ὡς οἰκονόμων τοῦ κόσμου πού ἔπλασε ὁ Θεός. Ἔχουμε κληθεῖ νά προστατεύουμε τό φυσικό περιβάλλον. Αὐτό ἀπαιτεῖ συνεργασία μέ τούς ἄλλους ἐν πνεύματι ἀγάπης καί συντροφικότητος. Ἐπίσης, σημαίνει ὅτι ἀξιολογοῦμε τήν ἐπίδραση τῶν ἐπί τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος πράξεών μας τίς ὁποῖες ἐνεργοῦμε ἤ παραλείπουμε, καί ὅτι ἀναγνωρίζουμε τήν ὡραιότητα, λειτουργία καί σκοπό παντός δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ.

 

Προσφιλεῖς ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ, 

Τήν πρώτη αὐτήν ἡμέρα τοῦ Νέου Ἐκκλησιαστικοῦ Ἔτους, αὐτή τήν ὥρα, καλούμεθα ὅλοι μας νά σκεφθοῦμε σοβαρά τούς λόγους τούς ὁποίους ἀπηύθυνε ὁ Ἀπ. Παῦλος στούς Κορινθίους: Ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδοῦ νῦν ἡμέρα σωτηρίας (Β' Κορ. 6:2). Ἄς ἀποτελέσουν αὐτοί οἱ ἀποστολικοί λόγοι κάλεσμα σέ μία μεγαλύτερη συμμετοχή στή λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, σέ μία ἀνανεωμένη σχέση μέ τό φυσικό περιβάλλον μας, καί σέ μία βαθύτερη κατανόηση τῆς πολυτιμότητος τοῦ χρόνου τόν ὁποῖον μᾶς ἐχάρισε ὁ Θεός καί Δημιουργός μας.

 

Μετά πατρικῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης,

† ὁ  Ἀρχιεπίσκοπος  Ἀμερικῆς Δημήτριος