ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Κήρυγμα Σεβ. Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Ελπιδοφόρου
Ιερός Καθεδρικός Ναός Αγίας Τριάδος, Νέα Υόρκη
(23 Ιουνίου 2019)

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί και αδελφές, τέκνα εν Κυρίω αγαπητά!

Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά την εορτή των Αγίων Πάντων ως μία συνέχεια με τη χθεσινή εορτή της Αποδόσεως της Πεντηκοστής, η οποία αποτέλεσε την κορύφωση μιας μακράς πορείας του λειτουργικού μας βίου, που άνοιξε με το Τριώδιο, συνέχισε με το Πεντηκοστάριο και συμπεριέλαβε ολόκληρη την αποκάλυψη του Θεού στον κόσμο, καθιστώντας την Εκκλησία διά Ιησού Χριστού, του Πρωτοτόκου πάσης κτίσεως, Εκκλησία σήμερα των Πρωτοτόκων, «ὡς τῆς ἄνω τὸν τύπον ἐπέχουσαν»[1] εν Αγίω Πνεύματι.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μαζί με το Κοντάκιο των Αγίων Πατέρων ψάλλουμε από τον Εσπερινό επίσης το Κοντάκιο και το Απολυτίκιο της Πεντηκοστής: «Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε, καὶ συμφώνως δοξάζομεν τὸ πανάγιον Πνεῦμα», και το «Εὐλογητὸς εἶ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πανσόφους τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, καὶ δι᾽ αὐτῶν τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας, φιλάνθρωπε, δόξα σοι».

Σήμερα ανοίγει, έτσι, πάλι ένας λειτουργικός κύκλος της Εκκλησίας μας, κατά τον οποίο θα προσπαθήσουμε να ζήσουμε τη μαρτυρία όλων των Αγίων της Εκκλησίας μας, ως συμπαρεκτεινόμενης στους ακατάπαυτους αιώνες Πεντηκοστής, και να ευθυγραμμίσουμε την πίστη μας με εκείνη των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Μαρτύρων, ανδρών και γυναικών. Να σημειώσω ότι η πίστη μας δεν είναι μια ατομική υπόθεση, είναι η κοινή βιωτή, είναι η μαρτυρία των Αγίων μας, όπως ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστης μας: «Εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν».

Πάνω απ᾽ όλους, επικαλούμαστε την παρουσία εξαιρέτως της Υπεραγίας Θεοτόκου. Μνημονεύουμε τους προπάτορες και τους πατέρες μας, τους πατριάρχες και τους προφήτες, τους αποστόλους και τους κήρυκες, τους ευαγγελιστές και τους μάρτυρες, τους ομολογητές και τους ασκητές και “πᾶν πνεῦμα δίκαιον ἐν πίστει τετελειωμένον”, προς τους οποίους αναφωνούμε: «..Χαίρετε, Ἀπόστολοι ἔνδοξοι, Προφῆται, καὶ Μάρτυρες, καὶ Ἱεράρχαι. Χαίρετε, Ὁσίων ὁ δῆμος, καὶ τῶν Δικαίων. Χαίρετε, τιμίων Γυναικῶν ὁ χορὸς καὶ Χριστόν ὑπὲρ τοῦ κόσμου πρεσβεύσατε...»[2].

Ξεκινώντας από τα Προφητικά Αναγνώσματα του Εσπερινού και φθάνοντας στα Αναγνώσματα, Αποστολικό και Ευαγγελικό της σημερινής πανευφήμου Κυριακής πρέπει να πούμε ότι σε όλα κυριαρχεί η μαρτυρία της πίστεως των απ᾽ αιώνος Αγίων του Θεού σε μία ενότητα Προφήτες, Απόστολοι και Μάρτυρες, γιατί ένας και ο αυτός είναι ο Θεός όλων των Αγίων μας, που μας αποκαλύπτεται συγκαταβαίνων κατά την πνευματική μας δεκτικότητα και ικάνωση, ώστε να εισέλθουμε και πάλι στη Βασιλεία του. Έτσι στο Αποστολικό Ανάγνωσμα ακούσαμε για τη βεβαιότητα της πίστης των Προφητών, στους οποίους ομίλησε ο άσαρκος Λόγος του Θεού Πατρός αποκαλυπτόμενος στο Μωϋσή και τους Προφήτες ως επαγγελία της Ενανθρωπήσεώς του, αλλά συγχρόνως ο Απόστολος Παύλος μας δίνει τη μαρτυρία ότι «ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν», ενώ με στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα ακούσαμε περί της παλιγγενεσίας «ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ», που είναι μία ευθεία αναφορά στον καιρό του Αγίου Πνεύματος, στον καιρό της Πεντηκοστής, που Πνευματικώς ομολογούμε και βλέπουμε τον Κύριο της Δόξης οδηγούμενοι από τους «Πρωτότοκους», τους Αγίους της Εκκλησίας μας.

Προβάλλοντας, λοιπόν, σήμερα η Εκκλησία μας τους Άγιους Πάντες μας υπενθυμίζει στο τέλος του Ευαγγελικού Αναγνώσματος: «Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι», για να έχουμε πάντα πνεύμα ταπείνωσης πραγματικής και αδελφικής συναναστροφής, ώστε να αναγνωρίζουμε τα φθοροποιά πάθη και να έχουμε κανόνα πίστεώς μας το συγκαταβάντα και υποστάντα τα σταυρικά πάθη τελειωτή της πίστης μας Ιησούν Χριστόν. Έτσι από σήμερα και σχεδόν μέχρι τα μέσα του Σεμπτέμβρη στην Εκκλησία μας ακούμε Ευαγγελικά Αναγνώσματα από το Ευαγγέλιο του Ευαγελιστού Ματθαίου, όπου κεντρικό θέμα θα προβάλει η Βασιλεία του Θεού, της οποίας γεύση έλαβαν όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας!

Οι Άγιοι, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι εκείνοι που βάδισαν σε τούτο τον κόσμο όπως ο Χριστός, ακολουθώντας τα βήματά Του και εκπληρώνοντας τις εντολές Του. Υπερέβησαν το θάνατο και βίωσαν την ανάσταση μέσω της άσκησης και των δακρύων, μέσω της αγάπης και της συμπόνιας, αλλά και μερικές φορές μέσω της ομολογίας και του μαρτυρίου τους.

Οι Άγιοι είναι όλοι εκείνοι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά διαμέσου των αιώνων και μέχρι τις μέρες μας, οι οποίοι άκουσαν και βίωσαν το Ιερό Ευαγγέλιο, οι οποίοι αγάπησαν τον πλησίον τους, όπως ακριβώς ο Χριστός δίδαξε τους μαθητές Του.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι Άγιοι μπορούν να μας παρηγορήσουν σε στιγμές δοκιμασίας. Μπορούν να μας οδηγήσουν από το σκοτάδι στο φως. Μπορούν να μας διδάξουν όχι απλώς να φοράμε το σταυρό του Χριστού ως ένα κόσμημα, αλλά να φέρουμε το σταυρό του Χριστού ως πιστοί μαθητές Του.

Και όταν Τον ακολουθούμε, Εκείνος μας οδηγεί στο ουράνιο δείπνο που είναι η Θεία Λειτουργία, την οποίαν τελούμε σήμερα ως μία Εκκλησία. Χθες εορτάσαμε την ενθρόνισή μου, αλλά σήμερα εορτάζουμε την έσχατη ενθρόνιση, δηλαδή την ενθρόνιση του Χριστού στα δεξιά του Πατρός. Σήμερα έρχεται στη μνήμη μας η δευτέρα και ένδοξος παρουσία Του.

Η σημερινή Ακολουθία είναι ξεχωριστή, διότι όλη η Εκκλησία είναι παρούσα μαζί μας γύρω από το Άγιο Ποτήριο. Για πρώτη φορά, ως νέος Αρχιεπίσκοπός σας, τελώ το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας με τους προσφιλείς μου Επισκόπους της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου, με τον ευσεβή κλήρο της ευλογημένης αυτής Αρχιεπισκοπής και με όλους εσάς, τα πολύτιμα μέλη του Ιερού Σώματος του Χριστού.

Αλλά δεν είναι μόνον οι παρόντες που εορτάζουν τούτο το πρωινό τη Θεία Λειτουργία. Ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων εκπροσωπείται εδώ αυτή την ώρα. Μαζί μας βρίσκονται όλες οι ενορίες και οι κοινότητες σε όλη τη χώρα, όλες οι υπηρεσίες και τα τμήματα της Αρχιεπισκοπής μας, όλες οι αδελφές Ορθόδοξες Εκκλησίες. Συμμετέχουν όλοι και μοιράζονται όλοι την ίδια κοινωνία με μας.

Έτσι, αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, έχουμε κληθεί να ακολουθούμε τους Αγίους –αν όχι στο μαρτύριο, τουλάχιστον από τη θέση μας μέσα στην κοινωνία. Ο καθένας από μας έχει το προνόμιο να είναι βαπτισμένος και να καλείται με το όνομά του, ένα χριστιανικό όνομα, το όνομα ενός εκ των Αγίων, ο οποίος πρεσβεύει στο Θεό για μας και τους αγαπημένους μας.

Οι Άγιοι αγκαλιάζουν ολόκληρη την κτίση με την αγάπη και την προσευχή τους. Όπως ακριβώς το Άγιο Πνεύμα που γιορτάσαμε την Πεντηκοστή, έτσι και οι Άγιοι είναι η ασφάλεια και η βεβαιότητα, η υπόσχεση και η δέσμευση της αδιάλειπτης παρουσίας του Θεού στις καρδιές μας και στη ζωή μας. Μπορούμε να ευφρανθούμε για τους αναρίθμητους Αγίους –το “νέφος τῶν μαρτύρων” (Εβρ. 12, 1)– οι οποίοι έζησαν πριν από μας και οι οποίοι ζουν ακόμη ανάμεσά μας.

Σήμερα καλούμαστε να δώσουμε μία υπόσχεση στο Θεό σε αντάλλαγμα της δικής Του υπόσχεσης για την παρηγοριά του Πνεύματος Του και την κοινωνία των Αγίων Του. Ας υποσχεθούμε, λοιπόν, να ζούμε και να συμπεριφερόμαστε με τον τρόπο των Αγίων: με όλη μας την καρδιά και το μυαλό, με όλη μας τη θέληση και τη δύναμη.

Αν το κάνουμε αυτό, αν αναλάβουμε αυτή τη δέσμευση, τότε η δύναμή Του θα συμπληρώσει τη δική μας αδυναμία και η χάρη Του θα αναπληρώσει τα δικά μας ελαττώματα, διότι “πάντα ἰσχύομεν ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι ἡμᾶς Χριστῷ” (Φιλιπ. 4, 13).

Ας γίνει ο καθένας από μας η δόξα και το φως του Χριστού στον κόσμο μας, ακόμη κι αν είμαστε ένα μικρό κερί, μία μικρή φλόγα. Ας εργαστεί ο καθένας μας για να γίνει ο κόσμος λιγότερο σκοτεινός, λιγότερο τρομακτικός, λιγότερο αφιλόξενος. Ας διακηρύξει ο καθένας μας την καλή αγγελία (το ευ–αγγέλιο) ότι  “οὕτω γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν” (Ιω. 3, 16). Ας υπενθυμίσει ο καθένας μας στον πλησίον του ότι ο Θεός δεν εγκατέλειψε ποτέ τον κόσμο, αλλά ζει μέσα στον κόσμο δια των Αγίων του. Ας ζούμε με τέτοιο τρόπο, ώστε οι άλλοι να γνωρίζουν από την αγάπη και τη χαρά μας ότι είμαστε μαθητές Του.

Με αυτόν τον τρόπο, εμείς οι ίδιοι –και μαζί με μας ολόκληρος ο κόσμος– θα έχουμε την εμπειρία της υπόσχεσης του Κυρίου μας πριν από την ένδοξη ανάληψή Του: “Ἰδού ἐγώ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος” (Ματθ. 28, 20).

Αμήν!