Ἀριθ. Πρωτ.: 180 /13

28 Νοεμβρίου 2013

Ἡμέρα Εὐχαριστιῶν

Μή μεριμνᾶτε περί μηδενός∙ ἐν παντί τῇ
προσευχῇ καί τῇ δεήσει μετά εὐχαριστίας τά
αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρός τόν Θεόν.
(Φιλιπ. 4:6)

Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.

Προσφιλεῖς Ἀδελφοί καί Ἀδελφές ἐν Χριστῷ,

Καθώς ἑορτάζουμε τήν Ἡμέρα Εὐχαριστιῶν, μία ἰδιαίτερη ἑορτή στήν ἱστορία καί ζωή αὐτοῦ τοῦ ἔθνους, αἰσθανόμεθα εὐγνώμονες σέ Ἐκεῖνον ὁ Ὁποῖος μᾶς εὐλογεῖ πλουσίως μέ χάρη καί ζωή. Αἰνοῦμε τόν μεγάλο καί παντοδύναμο Θεό ὁ Ὁποῖος γνωρίζει καί φροντίζει γιά τίς ἀνάγκες μας, γεμίζει τήν ζωή μας μέ χαρά καί ἐλπίδα, μᾶς ἀνακουφίζει στίς δύσκολες ὧρες μας καί μᾶς στηρίζει μέ τήν ὑπόσχεση τῆς αἰώνιας ζωῆς.

Ἡ κοινωνία μας μέ τόν Θεό καί ἡ προσφορά προσευχῶν εὐχαριστίας μας γιά ὅλα ὅσα μᾶς χαρίζει διώχνουν τό ἆγχος ἤ τήν ἀνησυχία. Ἀπό ἡμέρα σέ ἡμέρα, ἀπό ἔτος σέ ἔτος, οἱ καταστάσεις τῆς ζωῆς μας ἀλλάζουν. Θά ἔλθουν προκλήσεις. Θά νιώσουμε μεγάλες χαρές καί εὐτυχισμένες περιστάσεις. Ἀγαπημένα μέλη τῆς οἰκογενείας μας καί φίλοι θά φύγουν ἀπ’ αὐτή τήν προσωρινή ζωή. Θά δημιουργηθοῦν νέες σχέσεις. Μέσα σέ ὅλα αὐτά, μᾶς προτρέπει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: Μή μεριμνᾶτε περί μηδενός (Φιλιπ. 4:6), διότι ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στόν Δημιουργό καί Λυτρωτή μας.

Γιά τόν Ὀρθόδοξο Χριστιανό, ἡ ἀντιμετώπιση τῶν εὐχάριστων γεγονότων ἀλλά καί τῶν δυσκολιῶν τῆς ζωῆς πρέπει να εἶναι αὐτή πού περιγράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: ἐν παντί τῇ προσευχῇ καί τῇ δεήσει μετά εὐχαριστίας τά αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρός τόν Θεόν (Φιλιπ. 4:6). Ἀνταποκρινόμεθα μέ πίστη σέ ὅλες τίς καταστάσεις καί τά γεγονότα τῆς ζωῆς μέ προσευχή καί ἱκεσία. Ἐπαφιέμεθα στόν Θεό. Ἀποζητοῦμε τό θέλημά Του καί τήν καθοδήγησή Του. Ὑπερνικοῦμε τόν φόβο γιά τό ἄγνωστο μέ ἐγκάρδια προσευχή. Καταπολεμοῦμε τό ἆγχος τῆς ἀβεβαιότητος ἐπικαλού-μενοι τό ὄνομα τοῦ Κυρίου.

Ἀλλά οἱ προσευχές μας δέν εἶναι ἱκεσίες πού χαρακτηρίζονται ἀπό ἀνησυχία, ἀνυπομονησία ἤ παραίτηση. Διαπνέονται ἀπό πνεῦμα καί δύναμη εὐγνωμοσύνης. Εἶναι γεμᾶτες ἀπό εὐγνωμοσύνης αἴνους καί λατρεία γιά τόν Θεό μας ὁ Ὁποῖος μᾶς ἀγαπᾶ καί μᾶς χαρίζει τήν σωτηρία. Οἱ προσευχές μας ἀπηχοῦν τήν διαβεβαίωση τοῦ Ψαλμωδοῦ ὁ ὁποῖος ἔψαλε, Ὁ Κύριος εἶναι πέτρα μου, καί φρούριόν μου, καί ἐλευθερωτής μου∙ Θεός μου, βράχος μου∙ ἐπ’ αὐτόν ἐλπίζω (Ψαλμός 18:2). Στίς στιγμές τῆς ζωῆς μας κατά τίς ὁποῖες τό ἆγχος καί ὁ φόβος θά μποροῦσαν νά μᾶς καταβάλουν, οἱ αἰτήσεις μας στόν Θεό γιά τήν βοήθειά Του σέ καιρό ἀνάγκης, οἱ προσευχές μας σέ Ἐκεῖνον θά πρέπει νά εἶναι πλήρεις εὐγνωμοσύνης. Οἱ ἱκεσίες μας πρέπει νά φανερώ-νουν τό βάθος τῆς πίστεώς μας στήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ.

Αὐτή εἶναι ἡ τεράστια μαρτυρία τῆς Ἡμέρας Εὐχαριστιῶν. Πρόκειται βεβαίως καί γιά ἡμέρα ἀδελφοσύνης μεταξύ οἰκογενειῶν καί φίλων. Ὅμως, πρόκειται καί γιά ἡμέρα κατά τήν ὁποία τιμοῦμε τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ζοῦμε τήν ζωή μας σέ καθημερινή βάση. Εἶναι ἡ ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἐπιβεβαιώνουμε τήν στάση μας σέ ὅλα τά πράγματα. Εὐχαριστοῦμε στήν λατρεία μας. Εὐχαριστοῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον στούς κοινούς ἐν Χριστῷ δεσμούς μας. Εὐχαριστοῦμε ἐκείνους οἱ ὁποῖοι προσφέρουν εὐσπλαγχνική καί θυσιαστική ὑπηρεσία. Εἴμεθα εὐγνώνονες ὅταν λαμβάνουμε τεράστιες εὐλογίες. Ἄς εἴμεθα ἐπίσης εὐγνώμονες κάθε στιγμή, προσφέροντας τίς προσευχές καί τήν εὐγνωμοσύνη μας στόν Θεό, μαζί μέ τούς ἀγγέλους Του προσφέροντας εὐλογία καί δόξα καί σοφία καί εὐχαριστία καί τιμή καί δύναμη καί ἰσχύ στόν Θεόν μας. Ἀμήν. (Ἀποκ. 7:12).

Μέ πατρική ἐν Χριστῷ ἀγάπη,

† ὁ ἈρχιεπίσκοποςἈμερικῆς Δημήτριος