Ἀριθ. Πρωτ. 68 / 10

4 Ἰουλίου 2010

Ἡμέρα Ἀνεξαρτησίας

Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.

Ἀγαπητοί Ἀδελφοί καί Ἀδελφές ἐν Χριστῷ,

Στόν ἐτήσιον αὐτόν ἑορτασμό τῆς Ἡμέρας Ἀνεξαρτησίας, εὐχαριστοῦ-με τόν Θεό γιά τήν πνευματική ἐλευθερία τήν ὁποία ἔχουμε ἐν Χριστῷ καί γιά τήν ἐλευθερία τήν ὁποία ἀπολαμβάνουμε στό ἔθνος αὐτό στό ὁποῖο ζοῦμε. Ὡς ἄνθρωποι πίστεως, εἴμεθα ἀποδέκτες τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία μᾶς ἀπελευθερώνει ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου καί μᾶς βοηθεῖ στήν πορεία ἀποκαταστάσεως καί αἰώνιας κοινωνίας μέ τόν Θεό. Ὡς πολίτες καί κάτοικοι τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Ἀμερικῆς, εἴμεθα ἀποδέκτες μιᾶς μορφῆς διακυβερνήσεως ἡ ὁποία ἀναγνωρίζει τήν πολιτική καί κοινωνική ἐλευθερία, πού εἶναι ἐγγενεῖς τῆς ἀνθρώπινης φύσεώς μας.

Μία ἀπό τίς ἐλευθερίες αὐτές εἶναι ἡ θρησκευτική. Πρίν ἀπό δύο καί πλέον αἰῶνες, πολλοί ἀπ’τούς ἐμπνευστές τοῦ πολιτικοῦ συστήματός μας διεπίστωσαν ὅτι ἡ ἐλευθερία αὐτή ἀποτελοῦσε ἀναγκαιότητα γιά τή σταθερότητα καί λειτουργία τῆς νέας διακυβερνήσεως καί δικαίωμα τό ὁποῖο ἀνῆκε σέ ὅλους ἐν σχέσει μέ τήν ἐλευθερία συνειδήσεως καί τήν ἐπιδίωξη τῆς ἀληθείας. Στή διαδικασία ἱδρύσεως τοῦ νέου ἔθνους, οἱ ἐμπνευστές γνώριζαν ὅτι στήν χώρα ὑπῆρχαν πολλές καί διαφορετικές θρησκευτικές ὁμάδες. Εἶχαν πλήρη ἐπίγνωση τοῦ κινδύνου υἱοθετήσεως ἀπό τό κράτος μίας συγκεκριμένης θρησκευτικῆς παραδόσεως. Τά μοντέλα διακυβερνήσεως τά ὁποῖα βασίζονταν στόν ἐξαναγκασμό καί κατέληγαν στήν καταπίεση καί τόν ἀποκλεισμό καί εἶχαν ἀναγκάσει πολλούς νά ἐγκαταλείψουν τίς πατρίδες τους καί νά ἔλθουν στήν Ἀμερική. Οἱ ἐμπνευστές πίστευαν, ἐπίσης, ὅτι ἡ ἐλευθερία συνειδήσεως ἡ ὁποία ἐκφράζεται μέ θρησκευτική πίστη, τόν λόγο καί τίς συνάξεις δέν ἀποτελοῦσε ἀπειλή ἀλλά μᾶλλον δικαίωμα ἑκάστου καί ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί θά ἔπρεπε νά προστατευθεῖ ἀπό τόν κίνδυνο τῆς κυβερνητικῆς παρεμβάσεως. Τίποτε ἀπό τά ἀνωτέρω δέν ἀποτελοῦσε ἀπόπειρα παρεμποδίσεως τῆς ζωτικότητος τῆς θρησκείας, καθώς, στήν πραγματικότητα, πολλοί ἐκ τῶν ἐμπνευστῶν ἀνεγνώρισαν τόν ἠθικό καί ἑνωτικό ρόλο τῆς θρησκευτικῆς πίστεως ὡς συμβολῆς στή δημιουργία ἰσχυροῦ συνόλου πολιτῶν. Τό πρωταρχικό κίνητρο ἦταν ἡ θρησκευτική ἐλευθερία - ἡ ἐλευθερία ἑκάστου ἀτόμου νά ἐπιλέγει, νά πιστεύει, νά ἀκολουθεῖ, νά προσφέρει καί νά μοιράζεται μέ ἄλλους χωρίς φόβο παρεμβολῆς ἤ καταπιέσεως ἀπό τό κράτος.

Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί οἱ ὁποῖοι ζοῦμε σ’ αὐτό τό ἔθνος, ἔχουμε καί ἐξακολουθοῦμε νά ἀπολαμβάνουμε αὐτή τήν ἐλευθερία. Συγκεντρωνόμεθα ὡς κοινότητες, λατρεύουμε καί διακονοῦμε ἐλεύθερα, κτίζουμε ἐκκλησίες καί σχολεῖα, καί μοιραζόμεθα τήν πίστη μας μέ ἄλλους. Ἐκτός ἀπό τήν πίστη μας στόν Θεό καί τήν ἀποφασιστικότητά μας νά ἀπολαμβάνουμε καί νά μοιραζόμεθα αὐτά τά ὁποῖα Ἐκεῖνος μᾶς χάρισε, ἡ θρησκευτική ἐλευθερία ἔχει συνεισφέρει στή ζωτικότητα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανισμοῦ στήν Ἀμερική. Ὀφείλουμε νά εἴμεθα εὐγνώμονες στόν Θεό καί νά χρησιμοποιοῦμε τήν ἐλευθερία μας ὡς εὐκαιρία πλήρους συμμετοχῆς στήν Ἐκκλησία μας καί στή διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου σέ ὅλους.

Ὀφείλουμε, ἐπίσης, νά μήν λησμονοῦμε καί ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται γιά τήν ἐλευθερία καί τή διακονία μέσα σέ κοινωνίες οἱ ὁποῖες παρουσιάζουν πρόβλημα σχετικά μέ τήν ἐκκλησιαστική ἐλευθερία εἴτε ὡς δικαίωμα εἴτε ὡς οὐσιαστικό στοιχεῖο τῆς ἐλεύθερης κοινωνίας. Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι τό πολιτικό πλαίσιο τό ὁποῖο συνεχίζει νά προκαλεῖ καί νά πιέζει ἀσφυκτικά τό ἀγαπημένο Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο μας καί ἰδιαιτέρως τόν Παναγιώτατο Οἰκουμενικό Πατριάρχη μας κ.κ. Βαρθολομαῖο. Κυβερνήσεις, ἐπιτροπές καί ἡγέτες χωρῶν ἔχουν ἀσχοληθεῖ μέ τά  ζητήματα αὐτά καί συνεχίζουν νά ὑπεραμύνονται τῆς ἀναγκαιότητος γιά θρησκευτική ἐλευθερία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ὅμως, χρειάζεται νά γίνουν περισσότερα.

Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί στήν Ἀμερική καί ὡς ἄνθρωποι πού ἀπολαμβάνουμε θρησκευτική ἐλευθερία, πολλοί ἀπό σᾶς ἔχετε προσφέρει θερμές προσευχές καί πολύτιμες ὑπηρεσίες στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο μας, ἀναγνωρίζοντας τίς ἀνάγκες του καθώς καί τήν σπουδαιότητα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας. Εὐχαριστῶ τόν Θεό γιά τήν πολύτιμη συνδρομή σας καί προσεύχομαι γιά τήν συνεχῆ καθοδήγηση καί δύναμή Του σ’ αὐτές τίς προσπάθειες. Εἴθε ὅλοι οἱ πιστοί μας σ’ ὁλόκληρη τήν ἐπικράτεια τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, ὅλοι ἐμεῖς οἱ ὁποῖοι ζοῦμε σέ μία ἐλεύθερη κοινωνία καί ἀπολαμβάνουμε τό ἀγαθό τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, νά προσευχόμεθα καί νά προσφέρουμε διαρκῶς περισσότερα. Τώρα εἶναι ἡ κρίσιμη ἐποχή νά δηλώσουμε τήν ὑποστήριξή μας, νά ἐνθαρρύνουμε τούς πολιτικούς ἡγέτες καί νά θέσουμε σέ δράση τίς καλές μας διαθέσεις. Εἴθε νά τό πράξουμε αὐτό ὡς κίνηση εὐγνωμοσύνης γιά τήν ἐλευθερία τήν ὁποία ἀπολαμβάνουμε, πρός χάριν τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Εὐαγγελίου τό ὁποῖο καλούμεθα νά μοιρασθοῦμε καί πρός δόξαν Θεοῦ.

Μέ πατρική ἐν Χριστῷ ἀγάπη,

† ὁ  Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δημήτριος