24 Ὀκτωβρίου 2021
* * *
Σεβασμιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀμερικῆς κύριε Ἐλπιδοφόρε,
Σεβασμιώτατοι και Πανιερώτατοι ἀδελφοί καί συλλειτουργοί Ἀρχιερεῖς,
Θεοφιλέστατοι, Τίμιοι εκπρόσωποι των άλλων Χριστιανικών Δογμάτων,
Τίμιον πρεσβυτέριον, ὁσιώτατοι διάκονοι καί μονασταί,
Εξοχώτατοι,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Πεπληρωμένοι χαρᾶς ἐνθέου ἐκ τῆς πανηγυρικῆς καί κατανυκτικῆς συνάξεως, ἡ ὁποία πάντοτε συμπυκνώνει ὅλην τήν ἀλήθειαν τῆς πίστεώς μας, τῆς ἐλθούσης χάριτος καί τῆς ἐρχομένης αἰωνίου Βασιλείας, δοξάζομεν εὐγνωμόνως τόν Δομήτορα τῆς Ἐκκλησίας διά τό τιμαλφέστατον δῶρον νά εὑρισκώμεθα ἐν τῷ μέσῳ ὑμῶν συλλειτουργοῦντες καί συμπροσευχόμενοι, καί ἀναφωνοῦντες ὁμοθυμαδόν τό «γενηθήτω τό θέλημα» τοῦ οὐρανίου Πατρός ἡμῶν, «ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς».
Διά τῆς μετοχῆς εἰς τήν «οὐκ ἐκ τοῦ κόσμου» μυστηριακήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας τρέφεται ἡ «ἐν τῷ κόσμῳ», καί «ἐν χρόνῳ» χριστοτερπής παρουσία καί μαρτυρία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ὡς διακονία τῶν ἀδελφῶν, ὡς θαῦμα τῆς ἀγάπης. Ὑπείκοντες τῷ Κυρίῳ, «τῷ ἀγαπήσαντι ἡμᾶς» καί ποιοῦντες τήν θείαν ἐντολήν τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον, τήν «ὁμοίαν» τῇ «πρώτῃ καί μεγάλῃ» ἐντολῇ τῆς πρός τόν Θεόν ἀγάπης, δεχόμεθα «τόν ἐν αὐτῇ Θεοῦ Λόγον». Ἡ ἀγάπη εἶναι ἔκφρασις τοῦ θεανδρικοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας καί διασώζει τήν ἀλήθειαν τῆς εὐχαριστιακῆς ταυτότητος τῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τῶν πειρασμῶν τῆς ἱστορίας.
Συμβολήν εἰς τήν εὐχαριστιακήν πραγμάτωσιν τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ καί τό ἔργον, τό ὁποῖον ὑποδειγματικῶς ἐπιτελεῖ ἡ ἐν Ἡνωμέναις Πολιτείαις Ἀμερικῆς Ἐπισκοπική Συνέλευσις. Ἐπαι-νοῦμεν εἰλικρινῶς καί ὁλοθύμως πάντας ὑμᾶς, τιμιώτατοι ἀδελφοί, μέλη αὐτῆς, διά τήν ἀνεκτίμητον συμβολήν σας εἰς τήν ἀπρόσκοπτον λειτουργίαν τῆς καθ᾿ ὑμᾶς Ἐπισκοπικῆς Συνελεύσεως, ὑπό τήν εὐλογημένην προεδρίαν τοῦ Σεβασμιωτάτου ἀξίου κατα πάντα καί δυναμικοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἐλπιδοφόρου, διά τήν ὁμοψυχίαν, τά κοινά ὁράματα, τάς κοινάς δράσεις, τήν κοινήν ὀρθόδοξον μαρτυρίαν, ἐπ᾿ ἀγαθῷ τοῦ ἐν τῇ μεγάλῃ Ἀμερικανικῇ Συμπολιτείᾳ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί πρός δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι προσκυνουμένου Θεοῦ.
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι κοινότης ζωῆς. «Κοινόν ἀγαθόν» ὁ Θεός ἡμῶν, κοινόν τό ποτήριον τῆς Εὐχαριστίας, κοινή ἡ παρακατα-θήκη τῆς πίστεώς μας, κοινή ἡ ἐλευθερία, ᾗ «Χριστός ἡμᾶς ἠλευθέρωσεν» (Γαλ. ε’, 1), κοινή ἡ πορεία πρός τήν Βασιλείαν τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀγωνιζόμεθα ἀπό κοινοῦ διά τήν μεταμόρφωσιν τοῦ κόσμου, ἀναδεικνύομεν τήν ὀρθόδοξον ἡμῶν πίστιν ὡς αὐτό τό ὁποῖον οὐσιωδῶς εἶναι: δύναμις ζωῆς καί ἐλευθερίας ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ καί ὡς Ἐκκλησία, πρότασις ἐνθέου βιοτῆς μέ πανανθρωπίνην ἐμβέλειαν, γρηγοροῦντες ἀεί καί ἀνθιστάμενοι εἰς τόν «νεστοριανικόν» πειρασμόν τοῦ συσχηματισμοῦ καί τῆς ταυτίσεως μέ τόν κόσμον καί εἰς τήν «μονοφυσιτικήν» παρέκκλισιν τοῦ αὐτοεγκλεισμοῦ καί τῆς δαιμονοποιήσεως τοῦ κόσμου.
Ἐμφορούμενοι καί σεις, τιμιώτατοι ἀδελφοί, ἀπό αὐτό τό πνεῦμα, προσφέρετε, ὁμοῦ καί ἐν μιᾷ καρδίᾳ, οὐσιώδη καί πολύτιμα εἰς τόν λαόν τοῦ Θεοῦ, εἰς τήν λύσιν χρονιζόντων ποιμαντικῶν προβλημάτων, εἰς τήν καλλιέργειαν τῶν θεολογικῶν γραμμάτων, εἰς τήν προώθησιν τῶν σχέσεων τῶν Ὀρθοδόξων μετά τῶν λοιπῶν Χριστιανῶν, εἰς τήν κοινήν ἐκπροσώπησιν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἰς τούς διαχριστιανικούς διαλόγους καί ἄλλα. Ἡ δημιουργική στάσις, ἡ ὑπευθυνότης καί τό γνήσιον συνοδικόν πνεῦμα πάντων ὑμῶν διευκολύνει τήν διαμόρφωσιν καί τήν διατύπωσιν κοινῆς Ὀρθοδόξου φωνῆς ἐπί διαφόρων φλεγόντων θεμάτων καί προάγει τό διαλογικόν πνεῦμα. Ἡ βούλησις διά συνεργασίαν εἰς τόν Ὀρθόδοξον κόσμον ἀποτελεῖ σημαντικήν συμβολήν εἰς τήν εὐρυτέραν ἀνάδειξιν τῆς σημασίας τοῦ διαλόγου ὡς τοῦ προσφορωτέρου μέσου λύσεως προβλημάτων, εἰς τήν προώθησιν τῆς διαθρησκειακῆς προσεγγίσεως, στόχους, τούς ὁποίους το Οικουμενικόν Πατριαρχείον επιδιώκει και προάγει.
Ἐπιβράβευσιν αὐτοῦ τοῦ πνεύματος τῆς ὀρθοδόξου μαρτυρίας ἀποτελεῖ καί τό ἀπονεμόμενον σήμερον ὀφφίκιον τοῦ Πρωτοπρεσβυ-τέρου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου εἰς πέντε ἐκλεκτά στελέχη τοῦ ἱεροῦ κλήρου τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς, τούς πατέρας, Μᾶρκον Λεοντῆν, Δημήτριον Ἀντόκαν, Ἠλίαν Βίλλην, Εὐαγόραν Κωνσταντι-νίδην καί Παναγιώτην Παπαζαφειρόπουλον, καθώς καί ἡ ἐπίδοσις τοῦ Σταυροῦ τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τόν ἱερατικῶς Προϊστάμενον τοῦ Ἱεροῦ τούτου Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, π. Σέργιον Ζῶρζον.
«Τό τῆς ἱερωσύνης ἀξίωμα μέγα ἐστί καί θαυμαστόν», λέγει ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (PG 62, 525-6). Ὁ ἱερεύς δέν ἀνήκει εἰς τόν ἑαυτόν του, ἀλλά εἰς τόν Χριστόν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Πιστός εἰς τήν κλῆσιν του, οὐδέποτε λέγει ἤ πράττει πράγματα πού δέν κήρυξε καί δέν ἐργάστηκε ὁ Χριστός. Δέν ἐπιδιώκει, ὅπως ἔχει λεχθῆ προσφυῶς, «νά ἐγγραφῇ τό ὄνομά του εἰς τά δέλτους τῆς ἱστορίας», ἀλλά «νά συμπεριληφθῇ εἰς τήν Βίβλον τῆς Βασιλείας». Εἶναι, ὄντως, μεγάλη εὐλογία νά εἶσθε ἱερεῖς τοῦ Ὑψίστου, ἀγαπητοί πατέρες. Καί ἀποτελεῖ ἰδιαίτερον προνόμιον νά ἀνήκετε εἰς τόν κλῆρον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Αὐτό σημαίνει, ὅτι εἰς ὅλας τάς ἐκφάνσεις καί τάς διαστάσεις τοῦ ἱερατικοῦ, ἁγιαστικοῦ καί ποιμαντικοῦ σας ἔργου, ὀφείλετε νά ἐκπροσωπῆτε καί νά ἐκφράζετε τό πνεῦμα καί τό ἦθος τῆς Πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας τῆς Ὀρθοδοξίας. Σᾶς συγχαίρομεν διά τό ὑψηλόν ὀφφίκιον τοῦτο καί τιμήν, καί σᾶς εὐλογοῦμεν ἐκ μέρους τοῦ Παναγιωτάτου.
Αὐτήν τήν ἀφιέρωσιν εἰς τό ἔργον προσφορᾶς ἐξαίρει καί προβάλλει πρός μίμησιν καί ἡ ἀπονεμομένη ἀναγνώρισις καί τιμή πρός τούς Γερουσιαστάς καί Πρεσβευτάς Ὀρθοδοξίας καί Ἑλληνισμοῦ, κληρικούς καί λαϊκούς, τούς φιλοχρίστους καί φιλαδέλφους διακόνους τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Γένους, οἱ ὁποῖοι εἶναι φορεῖς καί ἐκφρασταί, ἔργῳ καί λόγῳ, τῶν ὑψηλῶν ἀξιῶν τῆς Παραδόσεώς μας. Εἴμεθα ὑπερήφανοι ὅλοι μας, διότι ἀνήκομεν εἰς μίαν ἱστορίαν αἰώνων, εἰς μίαν ἀδιάλειπτον μαρτυρίαν φιλανθρωπίας, ἡ ὁποία ἀφήνει καί σήμερον ἐκθάμβους ἀκόμη καί τούς πολεμίους τῆς πίστεώς μας. Εἴμεθα ὑπερήφανοι δι᾿ ἐσᾶς, οἱ ὁποῖοι εἶσθε ἄξιοι συνεχισταί αὐτῆς τῆς τιμαλφεστάτης παρακαταθήκης καί διότι ἀσκεῖτε μοναδικόν ἔργον διακονίας, ἐν ἐπιγνώσει τῶν σημείων τῶν καιρῶν καί τῶν νέων προκλήσεων, τάς ὁποίας δημιουργοῦν αἱ σύγχρονοι ἀλλαγαί καί τά νέα κοινωνικά καί οἰκονομικά δεδομένα. Διακονεῖτε, ἀγαπητοί Γερουσιασταί καί Πρεσβευταί Ὀρθοδοξίας καί Ἑλληνισμοῦ, ὑψηλά ἰδανικά, τήν ἀλήθειαν ὄχι ὡς κτῆσιν ἀλλά ὡς σχέσιν, ὡς ἀγάπην καί ἀλληλεγγύην.
Μέ αὐτά τά αἰσθήματα, εὐχαριστοῦμεν πάντας ὑμᾶς, ἀδελφοί καί τέκνα, δι᾽ ὅσα μας χαρίσατε διά τῆς παρουσίας σας καί διά τῆς ἀγάπης σας, σήμερον, καθώς ὁ Παναγιώτατος ἀρχίζει τήν δεκαήμερον ἐπίσκεψίν του εἰς τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν καί τήν προσφιλῆ ὁμογένειαν τῆς Ἀμερικῆς. Ἐκφράζοντες, τέλος, τάς εἰλικρινεῖς εὐχαριστίας καί τήν εὐλογίαν τοῦ Παναγιωτάτου πρός τήν φιλοξενοῦσαν ἡμᾶς ἐνορίαν καί Κοινότητα ταύτην, προσφέρομεν, ἐκ προσώπου Αὐτοῦ, θυμιατήριον τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας.
Ὁ Χριστός ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν, Ἀδελφοί καί τέκνα!