Ἀριθ. Πρωτ. 123 / 06

23 Νοεμβρίου 2006

  Ἡμέρα τῶν Εὐχαριστιῶν

                               

Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.

                    

Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ,

 

            Σᾶς χαιρετῶ ἐν ἀγάπῃ τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ μας καθώς ἑορτάζουμε τήν ἐθνική ἑορτή τῆς Ἡμέρας τῶν Εὐχαριστιῶν. Καθώς συγκεντρωνόμεθα ὡς οἰκογένειες, φίλοι καί κοινότητες ἀπό ὅλα τά σημεῖα τῆς χώρας αὐτή τήν ὑπέροχη ἡμέρα, πράγματι ἁρμόζει νά ἑορτάσουμε ὁ ἕνας μέ τόν ἄλλον σέ πνεῦμα Χριστιανικῆς εὐγνωμοσύνης, διότι ὁ Θεός μᾶς εὐλόγησε μέ δῶρα καί θησαυρούς τούς ὁποίους ποτέ δέν πρέπει νά θεωροῦμε δεδομένους. Ἀνάμεσα στά πλέον πολύτιμα θεόσδοτα δῶρα τά ὁποῖα μᾶς ἐχάρισε, ἐνθυμούμεθα τήν ἡμέρα αὐτή τά σημαντικότατα δῶρα τῆς δημοκρατίας, τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας καί τῶν πολιτικῶν δικαιωμάτων μας.

 

            Ὁ ἑορτασμός μας τῆς Ἡμέρας Εὐχαριστιῶν ἔχει τίς ρίζες του στά βιώματα τῶν πρώτων ἀποίκων τοῦ Νέου Κόσμου τοῦ 17ου αἰῶνος, καί τίς σχέσεις των μέ τούς Ἀμερικανούς Ἰθαγενεῖς τῆς σημερινῆς ἀποκαλουμένης Νέας Ἀγγλίας. Αὐτές οἱ  σχέσεις καί ὁ ταυτόχρονος ἑορτασμός τῆς «Ἡμέρας τῶν Εὐχαριστιῶν» τό 1621, ἐξακολουθοῦν νά εἶναι θέμα τό ὁποῖο αὐτό καθεαυτό ἀξίζει βαθυτέρας ἐξετάσεως καί ἀναλύσεως. Δύο αἰῶνες καί πλέον ἀργότερα, μέσῳ ἐπίσημης Διακηρύξεως τό 1863, ὁ τότε Πρόεδρος Ἀβραάμ Λίνκολν καθιέρωσε αὐτή τήν ἑορτή ὡς «Ἡμέρα τῶν Εὐχαριστιῶν καί Δοξολογίας πρός τόν εὐεργετικό Πατέρα τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.»  Μέσα στό εὐρύ αὐτό ἱστορικό πλαίσιο ἡ ἐθνική ἑορτή μας συνυφάνθηκε μέ τήν θρησκευτική συνείδηση τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν.

 

            Ἀκριβῶς, λόγῳ τῆς πλουσίας ἱστορίας καί σαφοῦς θεολογικοῦ προσανατολισμοῦ της, ἡ Ἡμέρα τῶν Εὐχαριστιῶν ἀποτελεῖ μία ἐκ τῶν ἐλαχίστων, ἐάν ὄχι τήν τελευταία, τῶν ἐθνικῶν θρησκευτικῶν ἑορτῶν πού ἀπέμειναν. Γιά μᾶς, ὁ θρησκευτικός χαρακτήρας τῆς Ἡμέρας τῶν Εὐχαριστιῶν συντονίζεται μελωδικά μέ τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική πίστη μας, ὅπως παραδειγματικά ἀναφαίνεται στούς δοξαστικούς ὕμνους τούς ὁποίους προσφέρουμε στόν Θεό κατά τήν καθιερωμένη λατρευτική πρακτική μας: «Ὑμνοῦμεν Σε, εὐλογοῦμεν Σε, προσκυνοῦμεν Σε, δοξολογοῦμεν Σε, εὐχαριστοῦμεν Σοι διά τήν μεγάλην Σου δόξαν.»                                          Αὐτή ἡ σύντομη φράση ἀποτελεῖ ἕνα μόνο τμῆμα τοῦ μεγαλυτέρου ὕμνου τῆς «Μεγάλης Δοξολογίας» τόν ὁποῖο ψάλλουμε ὡς Ἐκκλησία καί ἀπαγγέλλουμε στίς καθημερινές λειτουργικές τελετές μας. Ὑπό αὐτό τό πρῖσμα, ἡ Ἡμέρα τῶν Εὐχαριστιῶν ἀποτελεῖ γιά μᾶς κυριολεκτικά μία καθημερινή ἑορτή ἡ ὁποία ὑπερβαίνει τά γεωγραφικά ὅρια τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν καί ἐγγίζει παγκοσμίως ὅλους τούς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι εἴμεθα ἀποδέκτες τῆς διαρκοῦς ἀγάπης καί παρηγορίας τοῦ Θεοῦ, ἰδιαιτέρως ὅμως ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἀντιμετωπίζουν ἀντίξοες συνθῆκες καί χρήζουν τῆς ἀγάπης καί παρηγορίας τοῦ Θεοῦ, γιά τούς ὁποίους προσευχόμεθα τήν ἡμέρα αὐτή.

 

Προσφιλεῖς μου Χριστιανοί, καθώς συγκεντρωνόμεθα μέ τούς ἀγαπημένους μας ἀνθρώπους γιά τήν ἑορτή τῆς Ἡμέρας τῶν Εὐχαριστιῶν, λατρεύοντας τόν Θεό καί ἑορτάζοντας ὁ ἕνας μέ τόν ἄλλον αἰσθανόμενοι εὐγνωμοσύνη γιά τίς εὐλογίες Του, εὔχομαι νά συνεχίσουμε νά αὐξήσουμε τήν κατανόηση τῶν τεραστίων συνεπειῶν καί διδαγμάτων τῆς Ἡμέρας τῶν Εὐχαριστιῶν. Πρόκειται περί μίας ἑορτῆς πλουσίας σέ ἱστορία καί θρησκευτική σημασία γιά τό ἔθνος μας καί γιά μᾶς τούς Χριστιανούς Ὀρθοδόξους, οἱ ὁποῖοι συνεχῶς εὐχαριστοῦμε τόν Θεό γιά ὅλα τά θαυμαστά ἔργα καί τίς εὐλογίες Του. Εἴθε ὁ Θεός νά εὐλογῇ ἐσᾶς καί τίς οἰκογένειές σας αὐτή τήν Ἡμέρα τῶν Εὐχαριστιῶν καί εἴθε ὁ Θεός νά εὐλογῇ τήν Ἀμερική.  

 

Μέ πατρική ἐν Χριστῷ ἀγάπη,

+ ὁ  Ἀρχιεπίσκοπος  Ἀμερικῆς Δημήτριος