ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Ἀριθ. Πρωτ. 143 / 10

25 Νοεμβρίου 2010

Ἡμέρα Εὐχαριστιῶν

Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.

Ἀγαπητοί Ἀδελφοί καί Ἀδελφές ἐν Χριστῷ,

Κατά τήν ἐθνική αὐτή ἑορτή τῆς Ἡμέρας Εὐχαριστιῶν ἔχουμε τήν εὐλογία τῆς δυνατότητος νά συγκεντρωθοῦμε μέ συγγενεῖς καί φίλους καί νά ἀποδώσουμε εὐγνωμοσύνη γιά τίς ζωές μας, τούς καρπούς τῆς γῆς καί τήν χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί γνωρίζουμε καί ἐπιβεβαιώνουμε ὅτι ἡ ἔκφραση αὐτή εὐχαριστιῶν δέν περιορίζεται μόνο σέ μία ἡμέρα τοῦ χρόνου, ἀλλά χαρακτηρίζει τήν ἐν Χριστῷ ζωή μας κάθε ἡμέρα τοῦ ἔτους. Ἡ ἀπόδοση εὐχαριστιῶν στόν Θεό, ἡ ἔνδειξη εὐγνωμοσύνης πρός Ἐκεῖνον γιά τήν ἀγάπη Του, εἶναι ταυτοχρόνως πράξη καί στάση ἡ ὁποία προσφέρει συνεχῆ μαρτυρία στόν κόσμο μας περί τῆς δυνάμεως τῆς λυτρωτικῆς πίστεως.

Αὐτή ἡ μαρτυρία εὐχαριστιῶν σχετίζεται μέ τό θέμα μας ἀπό τήν πρόσφατη Κληρικολαϊκή Συνέλευσή μας. Τό θέμα μας ἦτο καί συνεχίζει νά εἶναι Συναγάγετε τόν Λαό Μου στόν Οἶκο Μου: Ἔρχου καί Ἴδε. Σέ ἀπάντηση στήν κλήση τοῦ Θεοῦ νά συναγάγουμε ὅλο τόν λαόν Του στόν Οἶκο Του, τήν Ἐκκλησία Του, καλοῦμε τούς συνανθρώπους μας νά Ἔλθουν καί νά Ἴδουν τήν χάρη τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ, τήν ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας, τήν ὡραιότητα τῆς Ὀρθοδόξου λατρείας μας, καί τό βάθος καί τή δύναμη τῆς κοινωνίας μας ὡς ἀδελφῶν ἐν Κυρίῳ. Τούς προσκαλοῦμε, ἐπίσης, νά ἔλθουν καί νά δοῦν μιάν ἀληθινή μαρτυρία εὐγνωμοσύνης πρός τόν Θεό.

Ἡ μαρτυρία εὐγνωμοσύνης προσφέρεται πρωτίστως καί κυρίως μέσῳ τῆς λατρείας μας καί ἰδιαιτέρως μέσα ἀπό τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Εἶναι φανερό ὅτι ὁ ὅρος εὐχαριστία σημαίνει ἔκφραση εὐγνωμοσύνης, ἐπιβεβαίωση ὅτι πρόκειται περί Μυστηρίου Ἀποδόσεως Εὐχαριστιῶν, καί ἀποτελεῖ γεγονός λατρείας, χάριτος καί κοινωνίας μετά τοῦ Θεοῦ ἐν πνεύματι εὐγνωμοσύνης. Ἡ λειτουργική πρόσκληση Εὐχαριστήσωμεν τῷ Κυρίῳ μᾶς καλεῖ ὅλους νά ἀπευθυνθοῦμε στόν Θεό μέ εὐγνωμοσύνη γιά τήν χάρη ἡ ὁποία μᾶς ἀποκαλύφθηκε μέσῳ τοῦ Χριστοῦ. Ψάλλουμε, Σέ ὑμνοῦμεν, Σέ εὐλογοῦμεν, Σοί εὐχαριστοῦμεν ... Ὁ κλῆρος ὁδηγεῖ τόν λαό στήν προσευχή Εὐχαριστοῦμεν Σοί Βασιλεῦ Ἀόρατε, καί Σοί τήν δόξαν, εὐχαριστίαν καί προσκύνησιν ἀναπέμπομεν... Μέσα ἀπό τήν λατρεία μας, εἰδικώτερα, μέσα ἀπό τήν Θεία Εὐχαριστία καί τήν καρδιά μας, εὐχαριστοῦμε τόν Θεό γιά τήν ζωή, τήν χάρη καί τήν σωτηρία τήν ὁποία προσφέρει σέ μᾶς καί σέ ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα.

Ὅταν καλοῦμε ἄλλους νά ἔλθουν καί νά δοῦν, πρέπει ἐπίσης νά δοῦν τήν μαρτυρία εὐγνωμοσύνης στόν τρόπο διά τοῦ ὁποίου ὑπηρετοῦμε τόν Θεό μέσα ἀπό τίς διακονίες τῶν ἐνοριῶν μας καί μέσῳ τῆς προσωπικῆς ζωῆς μας. Στήν ἔκφραση εὐγνωμοσύνης προσφέρουμε στόν Θεό αὐτό τό ὁποῖο Ἐκεῖνος μᾶς χάρισε. Ἔχουμε τήν εὐλογία ἐπάρκειας καί περίσσειας μέσων γιά τήν κάλυψη τῶν ἀναγκῶν μας. Γύρω μας κάθε μέρα ὑπάρχουν πολλοί οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν τά βασικά τῆς ζωῆς, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται γιά τήν ἐπιβίωσή τους. Αὐτοί ἔχουν ἀνάγκη νά λάβουν μία ἔνδειξη συμπόνοιας ἐν μέσῳ τῆς τραγωδίας τήν ὁποία βιώνουν. Κίνητρό μας στήν ἀντιμετώπιση αὐτῶν τῶν ἀναγκῶν θά πρέπει νά εἶναι ἡ στάση εὐγνωμοσύνης ἡ ὁποία θά προέρχεται ἀπό τήν ἐμπειρία τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί θά μᾶς ὁδηγεῖ νά ἀνταποδώσουμε σ’ Ἐκεῖνον δίδοντας σέ συνανθρώπους μας. Σ’ ἕναν κόσμο ὁ ὁποῖος χαρακτηρίζεται συχνά ἀπό ἐγωκεντρισμό, πλεονεξία καί ἀπάθεια πρός τούς χρήζοντες βοηθείας, καλοῦμε ὅλους νά ἔλθουν καί νά δοῦν τήν μαρτυρία εὐγνωμοσύνης μέσα ἀπό τήν ἔκφραση τῆς φροντίδος καί τῶν ὑπηρεσιῶν πού τούς προσφέρουμε.

Προσφέρουμε, ἐπίσης, μαρτυρία εὐχαριστιῶν μέσα ἀπό τίς δυσκολίες τίς ὁποῖες ἀντιμετωπίζουμε στή δική μας ζωή. Στήν ὡραία παράδοση τῆς πίστεώς μας, ἔχουμε τήν μαρτυρία τόσων πολλῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ἐν μέσῳ σοβαρῶν δοκιμασιῶν, κάτω ἀπό συνθῆκες τεραστίων ταλαιπωριῶν, δέν ἐξέφρασαν λύπη ἤ φόβο, ἀλλά εὐχαριστίες πρός τόν Θεό. Αὐτή ἡ στάση τους ἀποκάλυψε τήν βαθειά πίστη τους στίς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ γιά σωτηρία. Ἐνδυναμώθηκε ἡ πίστη τους μέ τήν δύναμη καί τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, ἔτσι ὥστε ἀκόμη καί ὅταν βρἐθηκαν ἀντιμέτωποι μέ τόν θάνατο προσέφεραν εὐγνωμοσύνη σ’ Ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος θά τούς ὁδηγοῦσε ἀπό τήν ζωή αὐτή στήν αἰώνια δόξα. Ἡ ἴδια διαβεβαίωση καί δύναμη προσφέρεται καί σ’ ὅλους ἐμᾶς ἔτσι ὥστε ἀκόμη καί στίς πιό δύσκολες περιστάσεις τῆς ζωῆς, νά μποροῦμε νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό γιά τήν ἀγάπη Του, τήν μεγάλη σοφία Του καί τίς αἰώνιες ὑποσχέσεις Του. Αὐτή εἶναι μαρτυρία εὐχαριστιῶν, μαρτυρία εὐγνωμοσύνης, ἡ ὁποία προσφέρεται στούς ἄλλους ὥστε νά βιώσουν τήν ὑπέρβαση τῆς ἀπογνώσεως, τήν δύναμη τῆς ἐλπίδος καί τόν θρίαμβο τῆς ἀγάπης μέσα ἀπό τίς ἐν Χριστῷ ζωές μας.

Εὔχομαι σέ σᾶς καί στίς οἰκογένειές σας μία εὐλογημένη Ἡμέρα Εὐχαριστιῶν πλήρους ἀδελφοσύνης καί χαρᾶς. Εἴθε νά βροῦμε τήν εὐκαιρία κατά τήν ἡμέρα αὐτή ν’ ἀναλογισθοῦμε τήν ἀληθινή φύση τῆς εὐγνωμοσύνης στή ζωή μας ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, πού δεσμεύονται νά ζήσουν κάθε μέρα μέ τήν καρδιά γεμάτη μέ εὐγνωμοσύνη, προσφέροντας μαρτυρία εὐχαριστιῶν ἡ ὁποία θά ὁδηγήσει καί τούς συνανθρώπους μας στόν Χριστό καί στή σωτηρία.

Μετά πατρικῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης,

† ὁ  Ἁρχιεπίσκοπος Ἁμερικῆς Δημήτριος