Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα!
Ἐνάτη ἡμέρα σήμερα τῆς εὐλογημένης παρουσίας Σας ἀνάμεσα στὰ ἐν Ἀμερικῇ πιστὰ καὶ ἀφοσιωμένα τέκνα Σας, καὶ κορυφώνεται ἡ χαρά, ἡ εὐφροσύνη καὶ ἡ εὐλογία μὲ τὴν Πατριαρχικὴ Θεία Λειτουργία ποὺ πρὸ ὀλίγου ἐτελέσατε, πλαισιούμενος ἀπὸ τοὺς ἀδελφοὺς Ἀρχιερεῖς τῆς τιμίας Πατριαρχικῆς Συνοδείας Σας, τὴν ἐλαχιστότητά μου καὶ τὰ προσφιλῆ μέλη τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς μας Συνόδου.
Δὲν ὑπάρχουν λόγια γιὰ νὰ περιγράψουν τὰ συναισθήματα ποὺ πληροῦν τὶς καρδιές μας. Ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι γιὰ ὅλους ἐμᾶς μία Πατριαρχικὴ Θεία Λειτουργία εἶναι οὐράνια ἐμπειρία. Εἶναι ἀποκάλυψις τοῦ μεγαλείου τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς συγκαταβάσεώς του, τῆς ἀγάπης του, τῆς φιλανθρωπίας του, τῆς ὅλης περὶ ἡμᾶς σωτηριώδους οἰκονομίας του. Ἔχοντάς Σας ἐπικεφαλῆς μας νιώθουμε τὴ σιγουριὰ τῆς μυσταγωγικῆς τελειώσεώς μας, καθὼς ἡ στιβαρὰ πατρικὴ καὶ Πατριαρχικὴ δεξιά Σας δεξιῶς μᾶς καθοδηγεῖ, καίτοι μικροὺς καὶ ἀδύναμους, στὴν ὁδό, στὴν ἀλήθεια καὶ στὴ ζωή, ποὺ εἶναι ὁ ἐπίσκοπος τῶν ψυχῶν μας, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ διὰ τοῦ σταυροῦ καὶ τῆς ἀναστάσεώς του πατήσας τὸν θάνατον καὶ κενώσας τὸν Ἅδη.
Ἡ ἔνθεος σοφία Σας, ἡ ἀκόρεστος λειτουργικὴκλ δίψα Σας, ὁ πνευματοκίνητος λόγος Σας, τὸ ἱεροπρεπὲς ἀνάστημά σας, ὁ ἀποφασιστικὸς βηματισμός Σας σὲ ὅσα θεοτερπῆ, θεοπρεπῆ, οἰκοδομητικὰ καὶ στηρικτικὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ δοξαστικὰ τοῦ εὐσεβοῦς μας Γένους, μᾶς ἐνέπνευσαν καὶ σήμερα – πάντοτε μᾶς ἐμπνέουν – καὶ ἀνεπτέρωσαν τὸ ἠθικό μας, ἀνερρίπησαν τὸ ζῆλο μας, ἐξῆψαν τὴ φιλοτιμία μας, ὥστε μιμούμενοι Ἐσᾶς, τὸν μεγᾶλο ἡγούμενο καὶ πατέρα μας, νὰ «περισσεύωμεν μᾶλλον» εἰς τιμίας προσπαθείας διαρκοῦς ἀνυψώσεως τῆς ἐν Ἀμερικῇ ἐκκλησιαστικῆς σκηνῆς, εἰς σωτηρίαν ψυχῶν καὶ ἐπ᾽ εὐκλείᾳ τοῦ ὀνόματος τῆς ποτνίας Μητρὸς Ἐκκλησίας.
Ἀναφέρατε προχθὲς τὸ βράδυ, Παναγιώτατε, τοὺς ἀλάλητους στεναγμοὺς τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας. Σᾶς διαβεβαιούμεθα ὅτι, τόσον ἡ ἐλαχιστότης μου, ὅσο καὶ οἱ Σεβασμιώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί – μέλη τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς μας Συνόδου, τοὺς συμμεριζόμαστε αὐτοὺς τοὺς στεναγμοὺς πλήρως, ἀλλὰ καὶ ἔχουμε ὁλόθυμη τὴν ἀπόφαση νὰ ἀγωνισθοῦμε ἀπὸ κοινοῦ πάσῃ δυνάμει νὰ Σᾶς τοὺς καταστήσουμε τὸ ἐφ᾽ ἡμῖν ἐλαφρυτέρους, νὰ τοὺς λιγοστέψουμε, νὰ κουφήσουμε μὲ κάθε τρόπο τὸ βᾶρος ποὺ πιέζει τὰ μητρικά της στήθη.
Παναγιώτατε, μὲ τοὺς συνοδικοὺς ἀδελφοὺς καὶ τοὺς βοηθούς μας ἐπισκόπους ἔχουμε, χάριτι Θεοῦ, τὴν ψυχὴ καὶ τὴν καρδία μας μία. Καὶ ἡ καρδία μας χτυπᾶ στοὺς ρυθμοὺς τῆς δικῆς Σας καρδίας, στοὺς ρυθμοὺς τοῦ μαρτυρικοῦ Φαναρίου μας, τὴ λυχνία τοῦ ὁποίου Σᾶς ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ τηρεῖτε ἄσβεστο καὶ τηλαυγίζουσα τὸ φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς ἐγρηγόρσεως περὶ τὰ καίρια τῶν ἀνθρωπίνων, τῆς εὐγενείας τοῦ γένους καὶ τῶν ὁραματισμῶν γιὰ ἕνα καλλίτερο, δικαιότερο, ὑγιεινότερο καὶ χριστιανοπρεπέστερο κόσμο, ἐπὶ μία ὁλόκληρη τριακονταετία. Εὐχόμαστε καὶ προσευχόμαστε νὰ Σᾶς χαρίζει ὁ Κύριος πολλὰ ἀκόμα ἔτη, ἄλλα τριάντα, καὶ δυνάμεις ψυχικὲς καὶ σωματικὲς νὰ προσφέρετε ἀκόμη πολλὰ στὸν εὐκλεῆ Ἀποστολικὸ καὶ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχικὸ Θρόνο τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, στὸ γένος, στὶς ἀνὰ τὸν κόσμο ἐπαρχίες Σας, στὴν ἐδῶ ἀφοσιωμένη θυγατέρα Σας τῆς Ἀμερικῆς, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα.
Μὲ πολλὴ εὐχαριστία γιὰ ὅσα μὲ θυσίες ἐπὶ τόσα ἔτη μᾶς προσφέρετε, μὲ πολλὴ εὐγνωμοσύνη γιὰ ὅ,τι εἶστε καὶ γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὑπάρχετε στὴ ζωὴ τῆς ἐκκλησίας καὶ στὴν προσωπική μας ζωή, παρακαλοῦμε νὰ δεχθεῖτε τὴν εἰλικρινῆ διαβεβαίωση τῆς προθύμου καὶ ἀπολύτου ἀφοσιώσεως ὅλων μας καὶ ὅλου τοῦ πληρώματος τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς, τόσο στὸ Θρόνο, ὅσο καὶ στὸ πάνσεπτο, πανσέβαστο καὶ εὐλαβῶς πολυαγαπημένο τίμιο πρόσωπό Σας. Ζῆτε ὑγιαίνων καὶ κραταιοῦσθε ὑπὸ τὴ σκέπη τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τῶν εὐχῶν τῆς Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν ἐν Ἁγίοις προκατόχων Σας, διδασκάλων, πατέρων, ὁμολογητῶν καὶ ἱερομαρτύρων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντινουπόλεως, εἰς ἔτη ἔνδοξα καὶ πολυάριθμα, μνημονεύων πάντων ἡμῶν στὶς θεοπειθεῖς εὐχές Σας.
Εἰς πολλὰ ἔτη, Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα.