Ἀριθ. Πρωτ. 131/06

25 Δεκεμβρίου 2006

Χριστούγεννα

Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.

Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ,

Κατά τήν ἱερή αὐτή ἡμέρα τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου μας καί Λυτρωτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, σᾶς χαιρετῶ ἐν τῷ πνεύματι τῆς ἀγάπης καί εἰρήνης πού ἀποκαλύφθηκε σέ ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα μέσῳ τῆς Σαρκώσεως καί τῆς ἁγίας Γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Σήμερα, ἑορτάζουμε ἕνα μοναδικό γεγονός τό ὁποῖο ἔχει διαχρονική σπουδαιότητα γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων καί, ταυτόχρονα, συνδέεται μέ τίς ἀνάγκες καί τίς προκλήσεις τοῦ συγχρόνου κόσμου.

Ὁ ἑορτασμός τῶν Χριστουγέννων ἀποτελεῖ πράγματι γεγονός βαθειᾶς πνευματικῆς ἐμπειρίας. Ἀπολαμβάνουμε πνευματικά τά ὑπέροχα σχετικά ἀναγνώσματα τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί ψάλλουμε τούς ὕμνους οἱ ὁποῖοι ἀναγγέλλουν τήν γέννηση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, γεγονότος τό ὁποῖο συνέβη πρίν ἀπό δύο χιλιάδες καί πλέον ἔτη στό μικρό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ. Ἀκοῦμε γιά βοσκούς οἱ ὁποῖοι ἔμειναν ἔκθαμβοι βλέποντας τούς ἀγγέλους καί προσῆλθαν γιά νά προσκυνήσουν τόν νεογέννητο Χριστό. Φανταζόμεθα τούς Μάγους ἀπό τήν Ἀνατολή, οἱ ὁποῖοι ὁδηγημένοι ἀπό τήν πίστη ταξίδευσαν γιά νά λατρεύσουν τόν Κύριο κομίζοντας δῶρα. Ἀναλογιζόμεθα τό πολύ ταπεινό ξεκίνημα τοῦ Βασιλέως τῶν Βασιλέων καί τοῦ Κυρίου τῶν Κυρίων, ὁ Ὁποῖος ἐπέλεξε νά βιώσῃ τήν ἀνθρώπινη κατάσταση οὕτως ὥστε νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τήν κατάρα τῆς ἁμαρτίας. Ἑνούμεθα μέ ὅλες τίς οὐράνιες δυνάμεις καί ἀναπέμπουμε αἴνους καί δοξολογίες στόν Χριστό ὁ Ὁποῖος σάρξ ἐγένετο (Ἰωάν. 1,14) λόγῳ τῆς ἀγάπης Του γιά μᾶς. Αὐτή εἶναι πράγματι μία μεγάλη καί λαμπρότατη ἑορτή!

Εἶναι μιά ἑορτή ἡ ὁποία πρέπει νά φωτίσῃ τήν καρδιά καί τόν νοῦ μας γιά νά διακρίνουμε ὅ,τι εἶναι ἅγιο καί ἀληθινό. Ἡ προσοχή μας ἑστιάζεται στό γεγονός αὐτό, τό μέγιστο ἀπό καταβολῆς κόσμου: Ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος, γεγονός ἱερώτατο τό ὁποῖο ἑορτάζεται μέ λατρεία, αἴνους, δόξα καί τιμή τά ὁποῖα προσφέρονται στόν Μοναδικό χορηγό ζωῆς. Καθώς ὅμως πανηγυρίζουμε,  σκεπτόμεθα καί τήν κατάσταση ἡ ὁποία ἐπικρατοῦσε στόν κόσμο τότε ἀλλά καί σήμερα. Ὁ Κύριός μας εἰσῆλθε σέ ἕναν κόσμο ὑποδουλωμένο στήν ἁμαρτία, ἕναν κόσμο φορτωμένο μέ συγκρούσεις, πολέμους, ἐκμετάλλευση, ἀδικία, καταδυνάστευση καί πνευματική τύφλωση. Ἦταν ἕνας κόσμος ὁ ὁποῖος ἐγνώριζε πολύ λίγα περί τῆς ἁγιότητος τοῦ Θεοῦ. Ὅμως καί στό σύγχρονο κόσμο μας ζοῦμε παρόμοιες καταστάσεις ὅπου οἱ προκλήσεις ἔναντι τῆς πίστεως ὁλοένα αὐξάνονται. Γιά ἕναν ἀριθμό ἀνθρώπων τίποτε δέν εἶναι ἱερό, τίποτε δέν εἶναι ἅγιο. Παρατηροῦμε δυστυχῶς μία αὔξηση τῶν τρόπων καί μεθόδων διά τῶν ὁποίων βεβηλώνεται ἡ θρησκευτική πίστη, ἡ γλῶσσα καί ὁ πολιτισμός, καθώς καί τά ὡραιότερα χαρακτηριστικά καί οἱ ὑψηλότερες ποιότητες τῆς ζωῆς μέ ἀντάλλαγμα τήν δημόσια προβολή, τήν διασημότητα καί τό χρῆμα.

Σ' αὐτή τήν μεγάλη ἑορτή τοῦ Κυρίου μας ὀφείλουμε νά ἐπιβεβαιώσουμε τήν κλήση μας, κλήση προσφορᾶς μαρτυρίας τῆς ἁγιότητος τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός μᾶς ἔπλασε γιά νά ζοῦμε μέ ἁγιότητα ἐπειδή ὁ Ἴδιος εἶναι ἅγιος. Μᾶς προσκαλεῖ να ζήσουμε μέ ἁγιότητα, διότι αὐτό ἀποτελοῦσε πάντοτε τμῆμα τοῦ θεϊκοῦ σχεδίου Του γιά τή σωτηρία μας. Ὅπως ἀνήγγειλε ὁ Ζαχαρίας, πατέρας τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, ὁ ἐρχομός τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο ἔγινε ἵνα ἀφόβως λατρεύομεν Αὐτῷ ἐν ὁσιότητι καί δικαιοσύνῃ ἐνώπιον Αὐτοῦ πάσαις ταῖς ἡμέραις ἡμῶν.(Λουκᾶ 1:74-75). Στό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ διέλυσε τό σκοτάδι τῆς ἀπάτης καί τοῦ ψεύδους μέ τό φῶς τῆς ἀληθείας πού προσφέρει ἐλπίδα καί εἰρήνη. Ἐν μέσῳ τῆς πνευματικῆς τυφλώσεως καί ἀγνοίας, ὁ Κύριος, γενόμενος ἄνθρωπος, ἐχάρισε τήν γνώση τῆς σωτηρίας σέ ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα. Συμμεριζόμενος τήν ἀνθρώπινη κατάστασή μας, μᾶς ἔδειξε ὅτι μέ τήν χάρη καί τήν πίστη μποροῦμε νά εἴμαστε οἱ ἅγιοι ἄνθρωποι ὅπως ὁ Θεός θέλει νά εἴμαστε.

Αὐτή ἀκριβῶς ἡ μαρτυρία τῆς ἁγιότητος εἶναι ἀπαραίτητη στόν σύγχρονο κόσμο. Οἱ ἄνθρωποι δυστυχῶς ἀπομακρύνονται ἀπό τήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ ὅλο καί περισσότερο. Πολλοί προσαρμόζουν τήν ζωή καί τίς φιλοδοξίες των ἀνάλογα μέ ἐπιθυμίες οἱ ὁποῖες ἀγνοοῦν τόν Χριστό, ἀγνοοῦν τό τί ἔχει πράξει Ἐκεῖνος γιά μᾶς καί τό τί μποροῦμε νά ἐπιτύχουμε μέσῳ Ἐκείνου. Δέν μποροῦν νά ἀκούσουν τήν πρόσκληση νά ζήσουν μέ ἁγιότητα ἐν μέσῳ τῶν πολλῶν διαστρεβλώσεων τῆς ἀληθείας, τῶν ὑποδουλώσεων σέ ἁμαρτωλές ἡδονές, τῶν  ματαίων σκέψεων καί ἐλαφρῶν διασκεδάσεων. Γι' αὐτό καί ἔχουν ἀνάγκη νά ἰδοῦν τήν ὁδό τῆς ζωῆς καί τῆς σωτηρίας. Ἔχουν ἀνάγκη νά ἀνακαλύψουν τήν ἀλήθεια και τή γνώση τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία θά μεταμορφώσῃ τή ζωή των καί θά γεμίσῃ τήν καρδιά καί διάνοιά των μέ εἰρήνη.

Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καί ἄνθρωποι γνησίας πίστεως, καλούμεθα ἀπό τόν Θεό μέ τήν εὐκαιρία τῶν Χριστουγέννων νά προσφέρουμε μαρτυρία ἁγιότητος. Παροτρυνόμεθα νά παραστήσουμε τά σώματα ἡμῶν θυσίαν ζῶσαν ἁγίαν εὐάρεστον τῷ Θεῷ, νά μήν προσαρμοζόμεθα μέ τόν ἁμαρτωλό κόσμο, ἀλλά νά μεταμορφούμεθα τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοός ἡμῶν οὕτως ὥστε νά εἴμεθα σέ θέση νά διακρίνουμε τό ἀγαθό, τό εὐάρεστο καί τέλειο θέλημα τοῦ Θεοῦ (Ρωμ. 12:1-2). Καθώς ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ θά μεταμορφώνει τίς ζωές μας, θά ζοῦμε μέ ἁγιότητα, καί ἡ καρδιά καί διάνοιά μας θά γεμίσουν μέ ἀλήθεια. Ἐπιπλέον, ἡ ἁγιότητα τῆς ζωῆς, λόγων, πράξεων, λατρείας καί πίστεως θά ὁδηγήσῃ τούς ἄλλους στήν ἁγιότητα, τήν ἀλήθεια καί τήν αἰώνιο ζωή.

Καθώς ἑορτάζουμε ἐν πνεύματι ἀληθινῆς χαρᾶς τήν Ἁγία Γέννηση τοῦ Κυρίου μας καί Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἄς ἀναλογισθοῦμε τήν ἁγιότητα τῆς ἐνδόξου Σαρκώσεώς Του. Ἄς ὑποδεχθοῦμε αὐτά τά Χριστούγεννα ὡς εὐκαιρία δοθεῖσα ἀπό τόν Σαρκωθέντα Θεό γιά νά ἀνανεώσουμε καί ἐνδυναμώσουμε τήν δέσμευσή μας στό νά βοηθήσουμε τούς ἄλλους νά ἀνακαλύψουν τόν Χριστό καί νά γνωρίσουν τήν ἀλήθεια καί τήν ὁδό τῆς σωτηρίας μέσα ἀπό τήν ἁγιότητα τῆς ζωῆς μας. Εὔχομαι ἐσεῖς καί οἱ οἰκογένειές σας νά ἔχετε καλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα καί χαρούμενο καί ὑγιεινό τό Νέο Ἔτος.

Μέ πατρική ἐν Χριστῷ ἀγάπη,

+ ὁ  Ἀρχιεπίσκοπος  Ἀμερικῆς Δημήτριος