Ὅτι ὄψομαι τούς οὐρανούς ἔργα τῶν δακτύλων Σου, σελήνην καίἀστέρας ἅ Σύ ἐθεμελίωσας. Τί ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ;

(Ψαλμός 8: 3-4)

 

Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς

 

Προσφιλεῖς Ἀδελφοί καί Ἀδελφές ἐν Χριστῷ,

 

Σήμερα, 1η Σεπτεμβρίου, 2007, γιά μία ἀκόμη φορά ἔχουμε τήν εὐλογία νά εἰσερχόμεθα σ' ἕνα νέο Ἐκκλησιαστικό Ἔτος. Ἡ ἡμέρα αὐτή κατά τήν ὁποία ἐγκαινιάζεται ὁ ἡμερολογιακός κύκλος τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας εἶναι ἐπίσης γνωστή καί ὡς Ἑορτή τῆς Ἰνδίκτου. Εἶναι μία ἡμέρα ἡ ὁποία σηματοδοτεῖ νέα ξεκινήματα καί ἀνανεωμένες εὐκαιρίες γιά  προσωπική ἀνάπτυξη μέσῳ τῆς λατρείας τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἀποτελεῖ, ἐπίσης, καί ἡμέρα τήν ὁποία τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο μας ὅρισε γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μέ πολύ εὔστοχο τρόπο, ὡς Ἡμέρα Προστασίας τοῦ Φυσικοῦ Περιβάλλοντός μας. Καθώς ξεκινοῦμε τόν κύκλο λατρείας καί δοξολογίας τοῦ Κυρίου αὐτή τήν ἡμέρα, ἀξίζει  νά σταθοῦμε καί νά ἀναλογισθοῦμε τό μεγαλεῖο τοῦ σύμπαντός μας καί τήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά ὅλους ἐμᾶς, τά παιδιά Του.

Ἐδῶ, ὁ Ψαλμωδός μᾶς προσφέρει καθοδήγηση μέσα ἀπό τούς ἐπί κεφαλῆς στίχους τοῦ 8ου Ψαλμοῦ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ὁ Ψαλμωδός ἀναλογίσθηκε μέ δέος τό μεγαλεῖο τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ πού δημιούργησε ὁ Θεός, τά ἔργα τῶν δακτύλων Του, καί προσπάθησε νά κατανοήσῃ τήν θέση πού κατέχει ἡ ἀνθρωπότητα μέσα σ' αὐτή τήν ἀπεραντοσύνη. Ἡ πλεονεκτική θέση τοῦ Ψαλμωδοῦ ἦταν πράγματι μεγαλειώδης καί ἡ φιλοσοφική ἀνησυχία του εἶναι καί στίς ἡμέρες μας ἐξίσου σημαντική ὅπως ἦταν γιά ἐκεῖνον χιλιάδες χρόνια πρίν.

Ἐνῶ, ὅμως, ὁ Ψαλμωδός ἐμπνεύσθηκε ἀπό τήν ἁπλῆ θεώρηση τῆς ἄσπιλης καθαρότητος τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ σ' ἔνα πολύ ἀρχικό στάδιο τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, ἡ δική μας ὀπτική θέση ἀπό φυσικῆς καί πνευματικῆς πλευρᾶς δέν εἶναι ἀπηλλαγμένη νεφῶν. Σήμερα, καθώς στρέφουμε τά μάτια μας ἀπό τήν Γῆ πρός τόν οὐρανό, τό κάνουμε ζῶντας σέ ἕνα κόσμο πού ἔχει ἐπιβαρυνθεῖ σέ μεγάλο βαθμό ἀπό τίς ἐπιπτώσεις τῆς ὑπερ-καταναλώσεως τῶν φυσικῶν πόρων τῆς Γῆς, τά ζημιογόνα ἀποτελέσματα τῆς μολύνσεως τῆς ἀτμόσφαιρας καί τῶν ὑδάτων λόγῳ τῆς ἀναποτελεσματικῆς διαθέσεως τῶν ἀπορριμμάτων, τῆς εὐρείας-κλίμακος καταστροφῆς τῶν δασῶν καί τούς αὐξανόμενους κινδύνους ἀποκολλήσεως τῶν παγόβουνων τῶν πόλων τοῦ πλανήτη μας. Ἐνῶ, ὅμως, τά γεγονότα αὐτά ἀποτελοῦν ἀτυχή πραγματικότητα, ὑπάρχει πάντοτε περιθώριο ἐπανορθώσεως.

Ἀναλογιζόμενοι αὐτές τίς προκλήσεις καί τό σημαντικό ἐρώτημα πού θέτει ὁ Ψαλμωδός, ἐνδέχεται νά θεωροῦμε ἐνστικτωδῶς τόν ἑαυτό μας ὅτι διαθέτει μειωμένες δυνατότητες σέ σύγκριση μέ τήν ἀπεραντοσύνη τοῦ σύμπαντος τοῦ Θεοῦ. Ὅμως, ἡ πραγματικότητα εἶναι ὅτι ὁ Θεός ἔθεσε τήν ἀνθρωπότητα ἐπί πάντα τά ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ ὅπως καταλήγει ὁ Ψαλμωδός στούς τελευταίους στίχους τοῦ 8ου Ψαλμοῦ. Ὁ Θεός ἐνδιαφέρθηκε γιά τήν ἀνθρωπότητα σέ τέτοιο βαθμό ὥστε νά ἔλθῃ ὁ Ἴδιος νά ζήσῃ ἀνάμεσά μας ὡς ἄνθρωπος στήν πολύτιμη Γῆ, καί νά μᾶς πλάσῃ χαρίζοντάς μας ἔμφυτα στοιχεῖα καλωσύνης καί ἀγαθότητος, δημιουργώντας μας πράγματι κατ' εἰκόνα καί καθ' ὁμοίωσή Του.

Κάθε χρόνο, αὐτή τήν ἡμέρα, ἡμέρα ἀφιερωμένη σέ νέα ξεκινήματα, ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ σέ εἰλικρινῆ μεταμέλεια σέ σχέση μέ τόν τρόπο πού ζοῦμε καί συμπεριφερόμεθα στόν πλανήτη μας. Προσευχόμεθα στόν Θεό νά ἀναζωπυρώσῃ μέσα στήν καρδιά μας τή συναίσθηση ὅτι ἀπολαμβάνουμε μεγάλου προνομίου καί τιμῆς κατοικώντας στή Γῆ καί ὅτι εἴμεθα σέ θέση νά λειτουργοῦμε ὡς προεκτάσεις «τῶν δακτύλων Του» μέ τό νά διατηροῦμε ἔνα κόσμο πού ἔχει ὑγιές περιβάλλον. Αὐτό τό προνόμιο συνεπάγεται πολλές εὐκαιρίες καί εὐθῦνες. Συνεπάγεται τή δημιουργία ἀνθεκτικῶν σχέσεων ἀγάπης μέ τούς συνανθρώπους μας ἐντός τῶν οἰκογενειῶν καί κοινοτήτων μας, τό κτίσιμο εἰρηνικῶν σχέσεων μεταξύ φίλων καί ἐχθρῶν, τήν προοδευτική πορεία τῆς ἀνθρωπότητος στίς ἐπιστῆμες καί τέχνες, καί τήν ὁλοένα καί μεγαλύτερη προσέγγισή μας στόν Θεό, τόν ἀιώνιο Πλάστη μας. Ὅπου ἔχουμε ἐπιτύχει σ' αὐτούς τούς τομεῖς, ἀναγνωρίζουμε ἀνά τόν κόσμο σημάδια καθαρῆς ἐπιτυχίας στήν ἐπιδίωξη ἀλήθειας, δικαιοσύνης καί εἰρήνης. Φυσικά, εἶναι αὐτές οἱ ἐπιτυχίες πού πρέπει νά κυριαρχοῦν τήν ἡμέρα αὐτή, στό ἔτος αὐτό καί σ' ὅλα τά ἔτη πού ἀκολουθοῦν.      

Τήν ἡμέρα αὐτή, σᾶς ζητῶ νά ἐντείνετε τή δέσμευσή σας γιά τήν φροντίδα τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντός μας μέ πρακτικούς τρόπους καί προσευχή. Ἔτσι θά μπορέσουμε νά ἐργασθοῦμε γιά τή διάλυση τῶν νεφῶν τῆς ἀγνοίας καί ἀμελείας οἱ ὁποῖες παρεμποδίζουν τήν συναίσθηση καί τό σεβασμό τῆς ἀγνῆς καί ἰδανικῆς καταστάσεως τοῦ οὐρανοῦ καί τῶν ἄστρων ὅπως τά ἔπλασε ὁ Θεός. Μέσα ἀπό τήν πίστη, ἀφοσίωση καί ἀγάπη μας γιά τόν Θεό καί γιά τούς συνανθρώπους μας, ἄς προσφέρουμε σήμερα, στήν ἀρχή τοῦ Νέου Ἐκκλησιαστικοῦ Ἔτους, δοξολογία πρός τόν Κύριο γιά ὅλα ὅσα μᾶς ἔχει προσφέρει, γιά τήν καταπληκτική δυνατότητα πού μᾶς χάρισε νά καταστοῦμε διαχειριστές τῆς δημιουργίας Του, καί γιά τά θαυμάσια πού ἐξακολουθεῖ νά πραγματοποιῇ στίς ζωές μας καί τό σύμπαν.   

 

Μέ πατρική ἐν Χριστῷ ἀγάπη,

+ ὁ  Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δημήτριος