ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Ἀριθ. Πρωτ. 109 / 09

26 Νοεμβρίου 2009

Ἡμέρα τῶν Εὐχαριστιῶν

Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.

Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ,

Καθώς συγκεντρωνόμεθα καί πάλι μέ τά μέλη τῆς οἰκογενείας μας καί μέ τούς φίλους μας τήν ἡμέρα τῶν Εὐχαριστιῶν, ἐκφράζουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας στόν Θεό γιά τήν ἀπέραντη χάρη καί σθεναρή παρουσία Του ἡ ὁποία γεμίζει τίς καρδιές μας μέ χαρά καί προσφέρει νόημα καί σωτηρία στίς ζωές μας.

Αὐτή ἡ ἑορτή, μία παραδοσιακή Ἀμερικανική ἡμέρα προσφορᾶς εὐγνωμοσύνης στόν Θεό, ἑορτάζεται ἀπό γενεές γενεῶν , σέ ἐποχές εἰρήνης καί ἀσφαλείας καί σέ ἐποχές μεγάλης κρίσεως καί τραγωδίας. Ἀνεξαρτήτως τῶν συνθηκῶν ζωῆς καί πάντοτε ἡ ἡμέρα αὐτή προσφέρει διαρκῆ μαρτυρία τῆς δυνάμεως τῆς εὐγνωμοσύνης. Πηγάζει, δέ, από μία πρόσκληση γιά προσευχή καί ἔκφραση εὐγνωμοσύνης στόν Θεό ἐν μέσῳ τεραστίων προκλήσεων. Ὅταν ὁ Πρόεδρος Ἀβραάμ Λίνκολν ἐγκαινίασε τήν ἐθνική ἑορτή τῆς Ἡμέρας τῶν Εὐχαριστιῶν τό ἔτος 1863, στό ἔθνος αὐτό ἐμαίνετο φοβερός ἐμφύλιος πόλεμος. Ἐν μέσῳ τῶν συρράξεων καί ἀπωλειῶν, ἡ διακήρυξή του ἀπετέλεσε ἔκκληση πρός ὅλους νά ὁμολογήσουν πίστη στόν Θεό, ὁ Ὁποῖος μποροῦσε νά ἐπιφέρῃ ἵαση καί νά ἀποκαταστήσῃ τήν εἰρήνη στό ἔθνος.

Ἐπίσης, ἐπί ἕναν καί πλέον αἰώνα αὐτή ἡ ἡμέρα ἀποτελεῖ εὐκαιρία γιά τούς ἀνθρώπους αὐτοῦ τοῦ ἔθνους νά ξεκουρασθοῦν ἀπό τίς ἐργασίες των, σωματικές ἤ πνευματικές, καί νά συγκεντρωθοῦν μέ ἀγαπημένα τους πρόσωπα καί νά ἀναλογισθοῦν τίς εὐλογίες τῆς ζωῆς, τῆς οἰκογενείας, τῆς κοινότητος καί τῆς προσφορᾶς στούς ἄλλους. Αὐτή ἡ συγκέντρωση καί πνευματική ἀνάταση ἀποτελοῦν ἀκόμη μία μαρτυρία τῆς δυνάμεως τῆς εὐχαριστίας, καθώς ἀναλογιζόμεθα τίς πτυχές τῆς ζωῆς μας οἱ ὁποῖες εἶναι ἄκρως σημαντικές γιά τήν εὐημερία, τό ἔθνος καί τόν κόσμο μας. Ὑπό τίς συνθῆκες αὐτές, καθώς εἴμεθα μαζί μέ ἄλλους ἤ καθώς προσφέρουμε ὑπηρεσίες στούς χρήζοντες βοηθείας, κινούμεθα πέραν τῶν ὑλικῶν ἀποκτημάτων καί προσωπικῶν φιλοδοξιῶν καί  ἀναλογιζόμεθα τά βαθύτερα καί διαχρονικά στοιχεῖα τόσο τῆς ζωῆς μας, ὅσο καί τῶν σχέσεών μας μέ τούς συνανθρώπους μας.

Ἐπίσης τήν ἡμέρα αὐτή, ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἐπιβεβαιώνουμε τή δύναμη τῆς εὐγνωμοσύνης μέσῳ τοῦ συσχετισμοῦ αὐτῆς τῆς ἑορτῆς μέ τήν πίστη μας. Στό κέντρο τῆς ζωῆς τῆς πίστεώς μας εὑρίσκεται ἡ πνευματική καί σωματική συμμετοχή μας στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Τό ἴδιο τό ὄνομα τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας σημαίνει «προσφορά εὐχαριστιῶν» καί ὅταν κοινωνοῦμε τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Ἰησοῦ, καλούμεθα νά εὐχαριστήσουμε τόν Κύριό μας γιά ὅσα Ἐκεῖνος ἔχει κάνει γιά μᾶς. Τόν εὐχαριστοῦμε γιά τό δῶρο τῆς ζωῆς καί τῆς διαβιώσεως. Τόν εὐχαριστοῦμε γιά τήν ἀγάπη καί τή θυσία Του γιά τή σωτηρία μας. Τόν εὐχαριστοῦμε γιά τό ἔλεός Του καί γιά τήν ἐλπίδα καί τήν εἰρήνη πού γεννιοῦνται στίς καρδιές μας μέσῳ τῆς θείας παρουσίας Του. Μέσα ἀπ' αὐτή τήν κοινωνία μέ τόν Ἰησοῦ καί τἠν ἔκφραση εὐγνωμοσύνης σ' Ἐκεῖνον, προσφέρουμε δυναμική μαρτυρία στόν κόσμο γι' αὐτό τό ὁποῖο εἶναι αὐθεντικό, ἀληθινό καί αἰώνιο. Στή σημαντικότατη πράξη εὐγνωμονοῦμε μέσα ἀπό τή Θεία Εὐχαριστία, καλοῦμε ὅλους τούς ἀνθρώπους σέ μία ὄντως εὐλογημένη κατάσταση ζωῆς καί σχέσεων ἡ ὁποία μπορεῖ νά τούς ὁδηγήσῃ ἀκόμη καί μέσῳ καί πέραν τῶν προκλήσεων αυτοῦ τοῦ κόσμου στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Τήν ἡμέρα αὐτή τῶν Εὐχαριστιῶν, ἄς γεμίσουν οἱ καρδιές μας μέ εὐγνωμοσύνη γιά τόν Δημιουργό καί Δωρητή τῆς Ζωῆς. Εἴθε νά προσφέρουμε τιμή καί δόξα στόν Θεό μέσῳ λόγων δοξολογίας καί εὐγνωμοσύνης, καί εἴθε οἱ ζωές μας νά εἶναι ὑπέροχες καί συνεχεῖς μαρτυρίες τῆς δυνάμεως τῆς εὐχαριστίας οὕτως ὥστε οἱ συνάνθρωποί μας νά ἀνακαλύψουν τήν εἰρήνη ἐν Χριστῷ καί σωτηρία καί ἀγάπη τήν ὁποία ἀπολαμβάνουμε ὡς οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ.  

Μέ πατρική ἐν Χριστῷ ἀγάπη,

† ὁ  Ἀρχιεπίσκοπος  Ἀμερικῆς Δημήτριος