Ἀριθ. Πρωτ. 161 / 12

22 Νοεμβρίου 2012

Ἡμέρα Εὐχαριστιῶν

Ἐν παντί εὐχαριστεῖτε. Τοῦτο γάρ θέλημα

Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς ὑμᾶς.

(Α΄ Θεσσαλονικεῖς 5:18)

Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.

Ἀγαπητοί Ἀδελφοί καί Ἀδελφές ἐν Χριστῷ,

Ἡ σπουδαία παράδοση τῆς Ἑορτῆς τῆς Ἡμέρας Εὐχαριστιῶν σ’ αὐτή τήν χώρα ἀποτελεῖ ἰδιαίτερη εὐκαιρία γιά τήν Ἐκκλησία νά προσφέρῃ μαρτυρία τῆς προτεραιότητος τῆς εὐγνωμοσύνης στή σχέση μας μέ τόν Θεό, καί θεμέλιο γιά τή ζωή μας σ’αὐτό τόν κόσμο. Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί προσφέρουμε εὐχαριστία στόν Θεό ὅταν συγκεντρωνόμεθα γιά λατρεία, ὅταν Τόν δοξάζουμε καί Τόν τιμοῦμε ὡς Δημιουργό, Ὑποστηρικτή καί Λυτρωτή. Ἐπικοινωνοῦμε μαζί Του καί ἐκφράζουμε τήν πίστη μας στήν χάρη καί δύναμή Του διά τῆς συμμετοχῆς μας στήν Θεία Εὐχαριστία, ὡς πράξεως εὐγνωμοσύνης γιά τά δῶρα Του, δῶρα ἐλέους καί λυτρώσεως.

Ἡ προτεραιότητα τῆς εὐχαριστίας στή λατρεία καί πίστη μας, μᾶς ὁδηγεῖ νά προσφέρουμε εὐχαριστία συνεχῶς, νά ζοῦμε νιώθοντας εὐγνωμοσύνη σέ ὅλες τίς συγκυρίες τῆς ζωῆς. Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή μαρτυρία εὐγνωμοσύνης ἀλλά καί δυνάμεως τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Ἀκόμη καί ἐν μέσῳ δυσχερεστάτων καταστάσεων καί συνθηκῶν, ἐκφράζουμε εὐγνωμοσύνη σ’ Ἐκεῖνον ἡ ὁποία πηγάζει ἀπό τήν βαθειά πίστη μας στίς ὑποσχέσεις Του καί τήν παρηγορία τῆς ἀγάπης Του. Αὐτή εἶχε στό νοῦ του ὁ μέγας Ἀπόστολος Παῦλος ὅταν παρότρυνε τούς Χριστιανούς στήν Θεσσαλονίκη ἐν παντί εὐχαριστεῖτε (A΄ Θεσ. 5:18). Αὐτή ἦταν καί ἡ μαρτυρία πολλῶν Ἁγίων καί Μαρτύρων ἀνά τούς αἰῶνες οἱ ὁποῖοι ἐδόξαζαν τόν Θεό ἀντιμετωπίζοντας διωγμούς καί θανάτους. Αὐτή ἐπίσης ἦταν καί ἡ μαρτυρία τῶν πρώτων ἀποίκων ἐν σχέσει πρός αὐτή τήν ἑορτή, διότι ἦσαν εὐγνώμονες καθώς ἀντιμετώπιζαν τεράστιες προκλήσεις στήν προσπάθειά τους νά ξεκινήσουν μιά καινούργια ζωή σ’ αὐτή τήν χώρα. Ἀκόμη ἦταν ἡ ἐλπίδα τοῦ Προέδρου Ἀβραάμ Λίνκολν ὅταν θέσπισε τήν Ἡμέρα τῶν Εὐχαριστιῶν, μέ σκοπό νά προσανατολίσῃ τίς καρδιές ἑνός τραυματισμένου ἔθνους σέ μία μεγαλύτερη πνευματική θεραπευτική δύναμη.

Ἡ ἔκφραση εὐγνωμοσύνης τήν Ἡμέρα τῶν Εὐχαριστιῶν ἀποτελεῖ, ἐπίσης, καί μαρτυρία τῆς ἐλπίδος μας καί τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. Ἄνετα μποροῦμε νά εἴμεθα εὐγνώμονες γιά τά ὑλικά ἀγαθά, τήν ὑγεία μας, καί γιά μιά ζωή ἐλεύθερη ἀπό συγκρούσεις καί ἄγχος. Ὅμως, γνωρίζουμε πώς αὐτά δέν εἶναι μόνιμα καί ἡ ἀληθινή πρόκληση εἶναι νά εἴμεθα εὐγνώμονες ἐν μέσῳ κρίσεων καί ἀγωνιωδῶν προσπαθειῶν. Ὅταν εἴμεθα εὐγνώμονες ἀντιμετωπίζοντας δύσκολες συνθῆκες τῆς ζωῆς, ὅταν προσφέρουμε θυσία εὐχαριστίας στόν Θεό ἀκόμη καί ὅταν βιώνουμε μεγάλες ἀπώλειες, ὅταν ἐξακολουθοῦμε νά τηροῦμε τό θέλημά Του ζῶντας μέ ἁγιότητα καί πίστη, οἱ ἄλλοι θά διαπιστώσουν ὅτι ἡ εὐγνωμοσύνη μας δέν ἐξαρτᾶται ἀπό πρόσκαιρες ἐπιτυχίες καί ἐξασφάλιση τῆς ἐπίγειας ζωῆς ἀλλά μᾶλλον ἀπό τίς ὑποσχέσεις καί τήν σωτηρία τοῦ Θεοῦ!

Αὐτή τήν ἡμέρα, καθώς εὐχαριστοῦμε τόν Θεό, ἄς εἴμεθα εὐγνώμονες γιά τίς οἰκογένειές μας καί τούς φίλους μας, τίς κοινότητές μας καί τίς πολλές εὐλογίες καί ἐφόδια τά ὁποῖα ἐνισχύουν τήν ποιότητα καί ἐμπειρία τῆς ζωῆς. Ἀλλά, πρωτίστως, ἄς εὐχαριστήσουμε τόν Θεό γιά τήν μεγάλη ἀγάπη Του γιά μᾶς. Ἄς αὐξήσουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας πρός Αὐτόν, μιά εὐγνωμοσύνη ἡ ὁποία πηγάζει ἀπό τίς ψυχές μας, γνωρίζοντες ὅτι οἱ ὑποσχέσεις Του θά πραγματοποιηθοῦν, ὅτι ἡ ἀγάπη Του διαρκεῖ αἰώνια, καί ὅτι θά ζοῦμε ἐν Αὐτῷ στήν αἰωνιότητα.

Μέ πατρική ἐν Χριστῷ ἀγάπη,

† ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δημήτριος