Ἀριθ. Πρωτ. 95 / 04

25 Νοεμβρίου 2004  

Ἡμέρα Εὐχαριστιῶν                                                                                      

Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.Ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ,

Ἔφθασε καί πάλι ἡ ἐποχή πού προσδοκοῦμε ὡραῖες καί χαρούμενες οἰκογενειακές καί φιλικές συγκεντρώσεις. Ἑορτάζουμε διάφορες ἑορτές μέ προσευχή, ἀδελφοσύνη καί ἀγάπη, ἀναγνωρίζοντας τούς κοινούς δεσμούς οἱ ὁποῖοι μᾶς ἑνώνουν μέ τήν οἰκογένειά μας καί μέ ὁλόκληρη τή χώρα μας.

Φυσικά, αὐτή εἶναι καί ἡ σημασία τῆς ἑορτῆς τῆς Ἡμέρας Εὐχαριστιῶν, τῆς ἐθνικῆς ἑορτῆς τῆς ὁποίας οἱ ρίζες ξεκινοῦν ἀπό τήν ἐποχή τῶν προσπαθειῶν καί ἐπιτυχιῶν μιᾶς ὁμάδος ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι στίς ἀρχές τοῦ δεκάτου ἑβδόμου αἰῶνος δημιούργησαν τίς ἑστίες των καί βρῆκαν ἐλευθερία στήν Ἀμερική. Ξεφεύγοντας θρησκευτικούς διωγμούς, αὐτοί οἱ πρῶτοι ἄποικοι ἀντιμετώπισαν τίς δυσκολίες ἐπικίνδυνων ταξιδίων, ἀβεβαίων συνθηκῶν διαβιώσεως, καί δυσμενῶν κλιματικῶν συνθηκῶν γιά νά θεμελιώσουν τήν νέα κοινότητά των. Πρωτίστως ὅμως, ἐγνώριζαν ὅτι τίποτε δέν θά μποροῦσαν νά καταφέρουν χωρίς τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ἡ πίστη καί οἱ δεσμοί μεταξύ των τούς βοήθησαν ν' ἀντλήσουν δύναμη καί ν' ἀντιμετωπίσουν πολλές δυσκολίες. Αὐτό εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νά πλημμυρίσουν ἀπό αἰσθήματα ἀπέραντης εὐγνωμοσύνης πρός τόν Θεό. Ἔτσι γεννήθηκε ἡ ἑορτή τῆς Ἡμέρας Εὐχαριστιῶν. 

Ὁ πρῶτος ἑορτασμός τῆς Ἡμέρας Εὐχαριστιῶν τό ἔτος 1621 ὑπῆρξε ἕνας ὕμνος γιά τή ζωή ὡς δώρου Θεοῦ καί μία εὐχαριστιακή ἀναγνώριση τῆς προνοίας Του. Ὑπῆρξε, ἐπίσης, ἑορτασμός τῶν σχέσεων ἀδελφοσύνης καί ἀγάπης οἱ ὁποῖοι συνένωσαν διαφορετικούς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἐσέβοντο ὁ ἕνας τήν ἀξιοπρέπεια τοῦ ἄλλου. Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι αὐτά εἶχε στό νοῦ καί τήν καρδιά του ὁ Πρόεδρος Ἀβραάμ Λίνκολν ὅταν ἀνεκήρυξε τήν Ἡμέρα Εὐχαριστιῶν ἐθνική ἑορτή δύο αἰῶνες ἀργότερα.

Ὅταν ὁ Πρόεδρος Λίνκολν ἐξέδωσε τήν προεδρική διακήρυξη τήν Ἡμέρα Εὐχαριστιῶν τό 1863, ἡ χώρα εἶχε ἐμπλακεῖ σ' ἕναν σκληρό ἐμφύλιο πόλεμο. Οἱ κοινοί δεσμοί τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν εἶχαν διαρραγεῖ, καί ἡ ἀδελφοσύνη καί ἐμπιστοσύνη οἱ ὁποῖες χαρακτήριζαν τήν ἵδρυση αὐτῆς τῆς χώρας, εἶχαν παραμερισθῆ καί ἀντικατασταθῆ ἀπό αἱματοχυσίες καί καταστροφές. Στό κάλεσμα ὅλων τῶν Ἀμερικανῶν, ἐδῶ καί στό ἐξωτερικό, νά ἀφιερώσουν μία ἡμέρα «Εὐχαριστιῶν καί Δοξολογίας», ὁ Πρόεδρος Λίνκολν ζήτησε ἀπ' ὅλους νά «ἱκετεύσουν θερμῶς γιά τήν παρέμβαση τῆς Παντοδυνάμου Χειρός γιά τήν ἴαση τῶν πληγῶν τοῦ ἔθνους καί γιά τήν ἀποκατάστασή του, μέσα σέ σύντομο χρόνο ὁ ὁποῖος νά συμφωνῇ μέ τά σχέδια τοῦ Θεοῦ, μέ στόχο τήν πλήρη ἀπόλαυση τῶν δώρων τῆς εἰρήνης, τῆς ἁρμονίας, τῆς ἠρεμίας καί τῆς Ὁμονοίας».

Ἀπό τότε, ἡ Ἡμέρα Εὐχαριστιῶν εἶναι ἐθνική ἑορτή, ἡ ὁποία δέν ἔχει ἁπλῶς τίς ρίζες της στήν εὐγνωμοσύνη μας πρός τόν Θεό γιά τίς ἄφθονες εὐλογίες Του, ἀλλά ἡ ὁποία ἐπιβεβαιώνει, ταυτόχρονα,  τούς δεσμούς ἀγάπης καί ἀδελφοσύνης οἱ ὁποῖοι μᾶς ἑνώνουν ὡς οἰκογένειες, κοινότητες καί ὡς ἔθνος. Ἐπιπλέον, μέσα ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική Πίστη γνωρίζουμε καί βιώνουμε τήν ἀναγκαιότητα τῆς ὑπάρξεως τῆς κοινότητος καθώς συγκεντρωνόμεθα γιά νά λατρεύσουμε τόν Θεό καί προσφέρουμε διακονία πίστεως ὁ ἔνας στόν ἄλλο καί σ'ὅλους ὅσοι τή χρειάζονται. Μέσα ἀπό τίς ἐνορίες μας προσφέρουμε τή μαρτυρία ζωῆς καί ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, μέσα στόν Ὁποῖον θεμελιώνεται ἡ ἀληθινή κοινότητα.

Αὐτή τήν Ἡμέρα Εὐχαριστιῶν, ἄς εὐχαριστήσουμε τόν Παντοδύναμο Θεό γιά τήν πλούσια ζωή πού μᾶς χάρισε καί γιά τήν εἰρήνη, ἁρμονία, ἀγάπη καί χαρά πού μοιραζόμεθα μέ τίς οἰκογένειες, τούς φίλους, καί τούς ἀδελφούς καί ἀδελφές μας ἐν Χριστῷ. Ἄς ἀνανεώσουμε, ἐπίσης, τήν δέσμευσή μας νά  ἐνδυναμώσουμε τούς κοινούς δεσμούς μέσα στίς οἰκογένειες, τίς πόλεις καί τό ἔθνος μας μέσα ἀπό ἀνιδιοτελεῖς πράξεις ἀγάπης καί ἀδελφοσύνης. Μέ τόν τρόπο αὐτόν πολλοί θά ἀκολουθήσουν τό παράδειγμά μας καί θά ἐκφράσουν εὐγνωμοσύνη στόν Θεό γιά τίς τεράστιες εὐλογίες τίς ὁποῖες μᾶς ἔχει χαρίσει.

Μέ πατρική ἐν Χριστῷ ἀγάπη,

+ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δημήτριος