Ἀριθ. Πρωτοκόλλου 23/13

18 Μαρτίου 2013

Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή

Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.

Προσφιλεῖς Ἀδελφοί καί Ἀδελφές ἐν Χριστῷ,

Αὐτή ἡ περίοδος τοῦ ἔτους ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται ἀπό προσευχή καί περισυλλογή, δηλαδή ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, εἶναι περίοδος κατά τήν ὁποίαν ὁδηγούμεθα σέ βαθύτερα ἐπίπεδα θεωρήσεως τῆς σχέσεώς μας μέ τόν Θεό καθώς συνδεόμεθα μέ τούς μεγάλους πνευματικούς θησαυρούς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Ἕνας ἐκ τῶν θησαυρῶν αὐτῶν εἶναι ἡ μαρτυρία τῶν Ἁγίων, ἡ ὁποία μᾶς ὁδηγεῖ στήν ζωή τῆς μετανοίας, τῆς προσευχῆς, τῆς ταπεινοφροσύνης καί τῆς ἀγάπης. Μέσα ἀπό τήν καταγραφή τῆς ἁγίας ζωῆς καί τῶν μεγάλων πράξεών των στήν ὑπηρεσία τοῦ Χριστοῦ, ἐμπνεόμεθα ἀπό τούς Ἁγίους νά ἔλθουμε κοντά στόν Θεό, νά γεμίσουμε μέ τήν δύναμη καί τήν παρουσία Του, καί νά ἀναζητήσουμε πέρα ἀπό κάθε τί ἄλλο, τήν ἐκπλήρωση τοῦ θελήματός Του.

Ἀνάμεσα στούς Ἁγίους ὑπάρχει μία ὁμάδα ἁγίων ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ἐκλήθησαν ἀπό τόν Θεό γιά νά κηρύξουν μετάνοια, δικαιοσύνη καί ἔλεος. Πρόκειται γιά τούς Προφῆτες. Κατά τήν διάρκεια τῆς περιόδου τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, συναντοῦμε τό μήνυμα τῶν Προφητῶν στά ἀναγνώσματα καί τούς ἑορτασμούς, καί ἰδιαιτέρως στό κήρυγμά τους περί  τῆς σωτηρίας ἡ ὁποία θά ἐπραγματοποιεῖτο διά τῆς Σαρκώσεως καί τοῦ Πάθους τοῦ Χριστοῦ. Στόν Ἑσπερινό τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν πρώτη Κυριακή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ψάλλουμε: Λόγῳ σε κηρύξαντες οἱ θεηγόροι προφῆται καὶ ἔργοις τιμήσαντες,...τὸν κόσμον ἅπαντα εὐαγγελικῶς ἀπεστράφησαν, καὶ σύμμορφοι γεγόνασιν, οὗπερ προηγόρευσαν πάθους σου.

Ὅταν ἐξετάζουμε τό μήνυμα τῶν Προφητῶν, ἀναφορικά μέ τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἀνακαλύπτουμε ἀρκετά θέματα πού μᾶς ὁδηγοῦν στήν ἐξέταση τῆς ζωῆς μας καί τῆς ἀφοσιώσεώς μας στόν Θεό. Πρῶτον, ἡ ἐπίμονη πρόσκλησή νά εἴμεθα πιστοί στόν Θεό ὅπως Ἐκεῖνος εἶναι πιστός στόν λαό Του. Οἱ Προφῆτες ἐστάλησαν ἀπό τόν Θεό στούς ἀνθρώπους γιά νά τούς ὑπενθυμίζουν τήν σχέση συμφωνίας μαζί Του. Ἐκήρυξαν περί ὅλων τῶν θαυματουργῶν πραγμάτων τά ὁποῖα ἐπραγματοποίησε ὁ Θεός, καί ἀπεδοκίμασαν τούς ἀνθρώπους γιά τήν ἀπιστία των. Κατεδίκασαν τήν ἁμαρτία καί τήν ἀδικία καί ἀπηύθυναν πρόσκληση γιά ἐπιστροφή στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί τήν ἁγιότητα.

Δεύτερον, τό μήνυμα τῶν Προφητῶν δίνει ἔμφαση στήν ἀνάγκη μας γιά μετάνοια καί ἐκζήτηση τῆς συγχωρήσεως τοῦ Θεοῦ. Πάλιν καί πολλάκις οἱ Προφῆτες προέτρεπαν τούς ἀνθρώπους νά ἀποστραφοῦν τήν ἁμαρτία καί νά ἀναζητήσουν τήν συγχώρηση τοῦ Θεοῦ ἐπιστράφητι Ἰσραήλ πρός Κύριον τόν Θεόν σου, διότι ἠσθένησαν ἐν ταῖς ἀδικίαις σου (Ὡσηέ 14:1). Προειδοποίησαν γιά τίς ἐπιπτώσεις τῆς ἀπαρνήσεως τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ὁμίλησαν καί περί τῆς ἰάσεως ἡ ὁποία θά ἐπήρχετο διά τῆς συγχωρήσεως. Ὁ προφήτης Ἠσαΐας διεκήρυξε, ἀπολιπέτω ὁ ἀσεβής τάς ὁδούς αὐτοῦ, καί ἀνήρ ἄνομος τάς βουλάς αὐτοῦ, καί ἐπιστραφήτω ἐπί Κύριον, καί ἐλεηθήσεται, ὅτι ἐπί πολύ ἀφήσει τάς ἁμαρτίας ὑμῶν (Ἠσαΐας 55:7).

Τρίτον, οἱ Προφῆτες ὁμίλησαν περί τῆς προτεραιότητος τῆς δικαιοσύ-νης σέ ὅλες τίς σχέσεις. Ὁ προφήτης Μιχαίας εἶπε: εἰ ἀνηγγέλη σοι ἄνθρωπε τί καλόν;ἤ τί Κύριος ἐκζητεῖ παρά σοῦ, ἀλλ’ ἤ τοῦ ποιεῖν κρίμα, καί ἀγαπᾷν ἔλεον, καί ἕτοιμον εἶναι τοῦ πορεύεσθαι μετά Κυρίου Θεοῦ σου; (Μιχαίας 6:8). Αὐτές οἱ προτροπές ἔγιναν σέ μιά ἐποχή ὅταν βασιλεῖς καί δικαστές, θρησκευτικοί ἡγέτες καί πλούσιοι ἀδιαφοροῦσαν γιά τήν δυστυχία αὐτῶν πού ζοῦσαν βασανιστικά, τῶν πενήτων, τῶν χηρῶν καί τῶν ὀρφανῶν. Οἱ Προφῆτες ἐκάλεσαν ἅπαντας νά ἀπαρνηθοῦν τήν πλεονεξία, τόν ἐγωϊσμό καί τήν ἐκμετάλλευση τῶν ἀδυνάτων καί νά δημιουργήσουν σχέσεις βασιζόμενες στήν ἀλήθεια καί διεπόμενες ἀπό ἁγιότητα καί δικαιοσύνη. Ὁ προφήτης Ἠσαΐας ἐκήρυξε, μάθετε καλόν ποιεῑν, ἐκζητήσατε κρίσιν, ῥύσασθε ἀδικούμενον, κρίνατε ὀρφανῷ καί δικαιώσατε χήραν (Ἠσαΐας 1:17).

Τό τελευταῖο θέμα τοῦ μηνύματος τῶν Προφητῶν εἶναι τό θέμα τῆς ἐλπίδος στήν ἀποκατάσταση τῆς κοινωνίας μέ τόν Θεό. Πολλοί ἐκ τῶν Προφητῶν προφήτευσαν τίς τεράστιες τραγωδίες καί ταλαιπωρίες οἱ ὁποῖες θά ἐνέσκηπταν λόγῳ τῆς ἁμαρτίας τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλά τά μηνύματα περί τῆς κρίσεως συνοδεύοντο ἀπό λόγους ἐλπίδος. Ὁμιλώντας περί μίας ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ, ὁ προφήτης Ὠσηέ εἶπε, πορεύσονται οἱ κλάδοι αὐτοῦ, καί ἔσται ὡς ἐλαία κατάκαρπος, καί ἡ ὀσφρασία αὐτοῦ ὡς οἶνος Λιβάνου, ἐπιστρέψουσι καί καθιοῦνται ὑπό τήν σκέπην αὐτοῦ (Ὠσηέ 14:7). Ὁ προφήτης Ἠσαΐας διεκήρυξε ὑπό γάρ Κυρίου ἀποστραφήσονται, καί ἥξουσιν εἰς Σιών μετ’ εὐφροσύνης καί ἀγαλλιάματος αἰωνίου∙ ἐπί κεφαλῆς γάρ αὐτῶν αἴνεσις καί εὐφροσύνη καταλήψεται αὐτούς∙ ἀπέδρα ὀδύνη καί λύπη καί στεναγμός (Ἠσαΐας 51:11).

Σ’ αὐτή τήν ἁγία περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, αὐτά τά θέματα μᾶς ὁδηγοῦν νά σκεφθοῦμε τήν ζωή μας καί τήν σχέση μας μέ τόν Θεό. Αὐτή ἡ περίοδος προσευχῆς εἶναι εὐκαιρία γιά μᾶς νά ἐπιστρέψουμε στόν Θεό , νά εἴμεθα πιστοί σέ Ἐκεῖνον ὅπως εἶναι Ἐκεῖνος σέ ἐμᾶς, καί νά ἀνανεώσουμε τήν δέσμευσή μας νά ἀκολουθήσουμε τό θέλημά Του. Εἶναι περίοδος μετανοίας, καθώς ἐξετάζουμε τίς πράξεις, τήν συμπεριφορά καί τίς προτεραιότητές μας καί προσεγγίζουμε Ἐκεῖνον μέ εἰλικρινεῖς καί συντετριμμένες καρδιές, ἀποζητώντας τήν συγχώρησή Του. Εἶναι περίοδος νά στοχασθοῦμε τίς σχέσεις μας μέ τούς ἄλλους καί τήν ἀνταπόκρισή μας στήν ἀνθρώπινη ἀνάγκη, καί νά ἐξασφαλίσουμε τήν ἐφαρμογή τῆς δικαιοσύνης καί τοῦ ἐλέους. Τέλος, ἐν μέσῳ μιᾶς καταστάσεως σοβαρῆς περισυλλογῆς, βαθείας μετανοίας, πνευματικοῦ ἀγῶνος καί εἰλικρινοῦς προσευχῆς, ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἐμφανίζεται ὡς περίοδος κατά τήν ὁποίαν ἑστιάζουμε τίς καρδιές καί τίς διάνοιές μας στόν Χριστό. Διά τῆς ζωῆς καί τοῦ πάθους Του, διά τῆς παρουσίας καί τῆς προσφορᾶς Του γιά τήν σωτηρία μας, θά ἀνανεωθεῖ ἡ ἐλπίδα μας, θά ἀποκατασταθεῖ ἡ χαρά μας μέσα στό φῶς καί τήν ζωή τῆς ἔνδοξης νίκης Του.

Μετά πατρικῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης,

† ὁ ἈρχιεπίσκοποςἈμερικῆς Δημήτριος