Ἀριθ. Πρωτ.: 42 / 16

25 Μαρτίου 2016

Ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καί Ἡμέρας Ἑλληνικῆς Ἀνεξαρτησίας

“σὲ ἐξ αἰῶνος Θεὸς ἠγάπησεν, 
εἰς κατοικίαν τε ᾑρετίσατο”

Ὕμνος Ἑσπερινοῦ

 

Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.

 

Προσφιλεῖς Ἀδελφοί καί Ἀδελφές ἐν Χριστῷ,

Σ’ αὐτή τήν μεγάλη καί ὡραία Ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ γιορτάζουμε τήν ὑπέροχη ἀναγγελία τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο σχετικά μέ τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσία, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ὁ Ὁποῖος θά ἔφερνε σωτηρία καί ἕνα αἰώνιο βασίλειο εἰρήνης. Διακηρύσσοντας αὐτό τό μήνυμα τῆς ἐλπίδος καί τῆς χάριτος, ὁ Γαβριήλ ἀνακοινώνει τόν θαυματουργικό τρόπο μέ τόν ὁποῖον ὁ Θεός θά εἰσέλθει στήν ἀνθρωπότητα: Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι (Λουκ. 1:35). Καί ἰδού συλλήψῃ ἐν γαστρί καί τέξῃ Υἱόν, καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν (Λουκ. 1:31).

Αὐτή ἡ θαυμαστή ἀναγγελία ἔγινε σ’ ἐκείνην ἡ ὁποία ἔγινε Μητέρα τοῦ Θεοῦ, καί στήν Ἑορτή αὐτή καί στίς λατρευτικές ἀκολουθίες τῆς ἡμέρας, καί στίς προσευχές μας τιμοῦμε τῆν Θεοτόκο Παρθένο γιά αὐτό τόν μοναδικό καί ἱερό ρόλο. Ἡ τεράστια σπουδαιότητα καί τιμή τοῦ γεγονότος αὐτοῦ περιγράφεται μέ πολλούς τρόπους στούς ὡραίους ὕμνους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ὅπως στόν σημερινό προς την Παναγία: χαῖρε λέγων ὄχημα, καθαρὸν τῆς Θεότητος, σὲ ἐξ αἰῶνος Θεὸς ἠγάπησεν, εἰς κατοικίαν τε ᾑρετίσατο.

Γενόμενη κατοικητήριο τοῦ Χριστοῦ διά τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἡ Θεοτόκος τοποθετήθηκε σέ ὕψιστη θέση μέσα στήν ἀνθρωπότητα, καί τήν τιμοῦμε διότι εὗρε χάριν παρά τῷ Θεῷ (Λουκ. 1:30). Τιμοῦμε ἐκείνη καί τή μαρτυρία της γιά τούς λόγους γιά τούς ὁποίους ἐπελέγη. Πρῶτον, ἔγινε κατοικητήριο τοῦ Χριστοῦ λόγῳ τῆς βαθειᾶς πίστεώς της στόν Θεό. Ἀκούοντας ἡ Παναγία ἀπό τό στόμα τοῦ Γαβριήλ τήν ἀναγγελία, ἐπιβεβαίωσε τήν ἐμπιστοσύνη της ἐνῶ ταυτοχρόνως διερωτᾶτο περί τοῦ τρόπου διά τοῦ ὁποίου θά πραγματοποιεῖτο αὐτό πού εἶπε ὁ Ἀρχάγγελος. Δέχθηκε εὐθέως τούς λόγους καθώς ἐκεῖνος διαβεβαίωνε πώς οὐκ ἀδυνατήσει παρά τῷ Θεῷ πᾶν ῥῆμα (Λουκ. 1:37).

Δεύτερον, ἡ Παρθένος Μαρία ἔγινε κατοικητήριο τοῦ Χριστοῦ ἐξ αἰτίας τῆς καθαρότητος τῆς καρδιᾶς, τοῦ νοῦ καί τοῦ σώματός της. Σέ κοινωνία μέ τόν Θεό ἡ Θεοτόκος ζοῦσε μέ ἁγιότητα καί ἀκολουθοῦσε τήν ὁδό τῆς δικαιοσύνης. Καθηγιάσθη ὡς Ναός τοῦ Θεοῦ ἐξ αἰτίας τῆς ἁγιότητος τῆς ζωῆς της. Τό σῶμα της ἔγινε κατοικητήριο τοῦ Δημιουργοῦ τοῦ σύμπαντος διότι εὗρε γάρ χάριν παρά τῷ Θεῷ (Λουκ. 1:30).

Τέλος, ἡ Θεοτόκος ἔγινε κατοικητήριο τοῦ  Χριστοῦ ἐξ αἰτίας τῆς ὑπακοῆς της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Σέ ἀπάντηση τῆς ἀναγγελίας τοῦ Ἀρχαγγέλου ἀπάντησε,  Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου. Γένοιτό μοι κατά τό ῥῆμα σου (Λουκ. 1:38). Ἡ ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἦταν τό θέλημά της. Πίστευε ὅτι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὁδηγοῦσε στή σωτηρία. Ἡ πίστη καί ἡ ἁγνότητα τῆς ζωῆς της τήν ἔκαναν νά ἐμπιστεύεται τή θεία σοφία καί τήν ἀποκάλυψη τοῦ θελήματός Του τό ὁποῖο τῆς μετέφερε ὁ Γαβριήλ.

Ἀπό τό παράδειγμα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ὡς κατοικητηρίου τοῦ Χριστοῦ, μποροῦμε νά διαπιστώσουμε τήν προτεραιότητα τῆς παρουσίας Του στή ζωή μας. Βεβαίως, ὑπάρχει διαφορά μεταξύ τῆς Σαρκώσεως τοῦ Κυρίου διά τῆς Παρθένου Μαρίας καί τῆς δικῆς μας περιπτώσεως. Μποροῦμε ὅμως νά διακρίνουμε τά χαρακτηριστικά τά ὁποῖα καθιστοῦν καί ἐμᾶς τούς ἴδιους κατοικητήρια τοῦ Χριστοῦ. Διά τῆς πίστεως λαμβάνουμε τήν χάρη τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία προσφέρεται ἀπό τόν Χριστό. Οἱ ζωές μας εἶναι γεμᾶτες μέ τήν παρουσία Του. Βιώνουμε αὐτή τήν παρουσία καί Τόν γνωρίζουμε ζῶντας ἐν ἁγιότητι, προσπαθῶντας νά ἔχουμε καθαρή καρδιά, νοῦ καί σῶμα διά τῆς δυνάμεως πού Ἐκεῖνος προσφέρει. Γινόμεθα κατοικητήρια τοῦ Χριστοῦ λαμβάνοντας Αὐτόν διά τῆς Θείας Εὐχαριστίας,  ἀναζητῶντας τό θέλημά Του μέσῳ τῆς προσευχῆς καί ἀκολουθῶντας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ σέ ὁλόκληρη τή ζωή μας. Ἐπειδή εἶναι παρών μαζί μας καί μέσα μας, γινόμεθα ἡ φωνή Του καί οἱ ὁμολογητές Του  προσφέροντες τό Εὐαγγέλιο τῆς χάριτος καί τῆς ζωῆς στόν κόσμο μας σήμερα.

Σ’αὐτή τήν Ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, συνδέουμε τή λατρεία τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀπότιση τιμῆς πρός τήν Θεοτόκο καί τή μαρτυρία της μέ τόν ἑορτασμό τῆς Ἡμέρας Ἑλληνικῆς Ἀνεξαρτησίας. Τήν ἡμέρα αὐτή, τό 1821, οἱ πρόγονοί μας ξεκίνησαν ἕναν ἀνδρεῖο ἀγώνα γιά τήν ἀποτίναξη αἰώνων καταπιέσεως καί τήν ἵδρυση ἐλευθέρου κράτους ἐμπνεόμενοι ἀπό τό παράδειγμά της, τή δύναμη τῆς πίστεως καί τήν ἐλπίδα τῆς ἐλευθερίας. Ἀποζητοῦσαν ἕνα περιβᾶλλον ὅπου θά μποροῦσαν νά ἐκφράσουν τήν πίστη τους ἀνοικτά, ὅπου θά μποροῦσαν νά δημιουργήσουν σωστές ἀνθρώπινες σχέσεις βασιζόμενες στήν καλωσύνη καί τήν ἁγνότητα καί ὅπου ἡ ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ θά ἦταν τό ζητούμενο. Σήμερα τιμοῦμε τή μνήμη καί τή θυσία τῶν πατέρων καί μητέρων μας πού ἔδωσαν τή ζωή των γιά νά ἱδρύσουν ἕνα ἔθνος οἰκοδομημένο ἐπί ἱερᾶς καί εὐγενοῦς κληρονομιᾶς.

Καθώς ἑορτάζουμε τήν Ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ἄς ἀναλογισθοῦμε αὐτή τήν κληρονομιά καί αὐτούς πού ἔδωσαν τά πάντα γιά νά εἴμεθα ἐμεῖς ἐλεύθεροι. Εἴθε ἐπίσης νά ἀντλήσουμε ἔμπνευση ἀπό τήν Θεοτόκο ὡς κατοικητήριο τοῦ Χριστοῦ, ἐπιζητῶντας διά τῆς πίστεως, τῆς ἁγνότητος καί τῆς ὑποταγῆς τήν δυνατότητα νά ἐπιλεγοῦμε ἀπό τήν χάρη τοῦ Θεοῦ καί νά καταστοῦμε τά κατοικητήρια τοῦ Θεοῦ καί ἡ φωνή Του.

Μέ πατρική ἐν Χριστῷ ἀγάπη,

† ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δημήτριος